=Zaterdag, 15 september 2012= We stonden later op dan verwacht. De zon scheen en het beloofde een warme dag te worden. Korte broeken weer. Vandaag gaan we naar GORIZIA . Volgens de boeken moet daar in de oorlog een grote strijd hebben gewoed. De stad doet prettig aan, het ziet er rijk uit, de mensen zijn goed gekleed en er zijn erg veel moderne cafés. De parken zijn cultureel, met beeldhouwwerken en schaduwrijke zitjes. Echte famlieparken. We gingen direct af op het kasteel dat ook hier boven de stad uitsteekt. Binnen is er een museum over de historie van het kasteel en zijn omgeving. Een overzicht van allerlei gebruikt wapentuig doet je beseffen dat hier heel wat mensen het einde van hun leven hebben gevonden. Indrukwekkend vond ik de gevangenis. Je beseft dat daar mensen hebben gezeten in kleine hokken, met houten britsen, weinig licht, zware deuren en geen enkel contact met de buitenwereld. Helemaal overgeleverd aan de grillen van de cipiers. Ook buitengewoon interessant is hier de rondgang langs de kantelen. Veelal overdekt met houten daken. Op sommige plaatsen is de kantelengang nog geen 70 centimeter breed. Iemand met brede schouders gaat er net door. Iemand me een dikke buik blijft steken. Na het kasteel liepen we het museum van de Grote Oorlog binnen. Ik dacht dat ze de tweede wereldoorlog bedoelden, maar het bleek de eerste wereldoorlog te zijn. Italië vormde een alliantie met Duitsland en Oostenrijk- Slovenië. Oostenrijk-Slovenië was in die tijd één land. Om de een of andere reden besloot Italië uit de alliantie te treden en ontstond er een loopgravenoorlog tussen Italië en Oostenrijk-Slovenië. Het lijkt veel op de loopgravenoorlog in België. Erg indrukwekkend. Nooit geweten dat er in die tijd veel vrouwen waren ingelijfd als spionne bij de diverse inlichtingendiensten.

Na het museum een prachtige duomo bekeken. Heel statig, rijk en indrukwekkend. Er was een organist op het grote kerkorgel aan het spelen. Dat maakte het tot een onvergetelijk schouwspel. Laat in de middag op zoek gegaan naar een camping. Het werd AQUIELLIA vanwege de korte reisafstand. Een mooie grote camping, met niet al te veel gasten. ’s Avonds naar het strand gelopen van waaruit je zowel TRIESTE als de voorsteden van VENETIË kunt zien liggen.