=Maandag, 14 september 2015= De temperatuur was vanochtend aangenaam. We konden uitgebreid buiten ontbijten. Volgens internet zou het rond 11.30 uur gaan regenen, zodat we een uur voorafgaand op weg gingen naar het centrum van LEIPZIG . We waren onze fietsen op slot aan het zetten toen de regenbui los kwam. Onze meegenomen paraplu's kwamen goed van pas. Ons eerste bezoek was de NIKOLAIKIRCHE . Dit was in 1989 een van de belangrijke samenkomst gebouwen voorafgaand aan de Wende. We konden gelukkig een goed geschiedenisboek vinden waarin dag voor dag de situatie in 1989 was beschreven en ruim met foto's was verluchtigd. Beschermd door onze paraplu's zin we kris kras door het centrum getrokken. Leipzig heeft een grote keur aan winkelpromenades, vaak smalle toegangssteegjes die leiden naar een rijk gedecoreerd overdekt pleintje met luxe winkels. Onze café keuze ten behoeve van de dagelijkse Kafee mit Kuche was wederom slecht. Wel Kaffee, maar geen Kuche. In de middag zijn we naar de Zoo gelopen. Een redelijk grote dierentuin dat heel kindvriendelijk was opgezet. Veel speelplaatsen en babylokalen. Ruim voldoende gelegenheid om versnaperingen te kopen. Er stonden geen grote hekken rondom de dierenverblijven. Men gebruikt veel glas van boven tot op de vloer, zodat kinderen makkelijk naar de dieren kunnen kijken. Het grote apenverblijf maakte grote indruk. De dieren zitten op dezelfde manier als mensen. Veel handelingen en gebaren lijken op die van ons. Een vrouwtjes oerang oetang liep naar het mannetje en wilde gevlooid worden. Dat zagen ook twee andere dames, die daarop nieuwsgierig aankwamen en meekeken wat het mannetje aan het doen was. We waren doodmoe van het wandelen en slenteren, zodat we tegen zes uur besloten om eerst boodschappen te gaan doen en dan naar huis te gaan. Aangekomen bij de Haupt Bahnhof bleek er een grote demonstratie van Pergida op komst te zijn. De tegendemonstranten hadden zich al gegroepeerd. Toen we terugliepen vanaf het winkelcentrum onder de Hauptbahnhoff werden we door een cordon politie agenten tegengehouden. Heel vriendelijk vroegen ze waar we heen wilden en vervolgens wezen ze ons de weg. Dat overkwam ons nog tweemaal. Er heerste een demonstratieve sfeer op het plein en in het begin kon je niet goed onderscheiden wie wie was. Ze droegen allemaal zwarte kleren, zowel de demonstranten, de tegendemonstranten als de politie. Een agent gaf ons uitleg over de situatie, zodat we begrepen dat we midden tussen de pergida demonstranten stonden. Zonder kleerscheuren bereikten we onze fietsen en gingen op weg naar de camping.