=Zondag, 11 februari 2018=

Vroeg in de ochtend liepen we al op dek 5 foto’s te maken van de landschappen en de opgaande zon. Pas in de lopp van de middag komen we op een haven aan waar we weer een excursie kunnen volgen. De ochtend werd gevuld door een lezing over de SAMI. De bevolkingsgroep die vroeger in Nederland de eskimo’s werden genoemd. Lang werden zij door het Noorse volk gediscrimineerd en achtergesteld. De laatste tiental jaren is daar verandering in gekomen. Ongemerkt hebben we sinds de start van de bootreis al 20 havens aangedaan. De aanlegtijd op de havens varieert van 15 minuten tot 6 uur Rond 14.15 uur meerden we af in de stad TROMSO . We stapten in een bus die wegreed via een lang tunnelcomplex. In die tunnel kwamen wegen van rechts invoegen. Iets wat je niet vaak ziet in onze Alpengebieden. Helemaal verrast waren we toen we in die tunnel een grote rotonde tegenkwamen. de busrit duurde een half uur en gaf een goed beeld van het Noorse straatleven. We kwamen aan bij een donker gebouw, waar door de open deur licht naar buiten straalde. Het was al redelijk schemerig. In het gebouw kregen we warme overalls aangemeten met dikke handschoenen en als je wilde zware sneeuwschoenen. Een mevrouw bracht ons naar buiten waar een soort kisten stonden van 2 bij 2 meter en 1 meter hoog. Op sommige kisten stonden honden, andere lagen in de kist te slapen. We mochten de honden aanraken, er zat geen enkel agressief beest bij. Ze werden hier speciaal op gefokt. Tijdens het trainen wordt erop gelet op welke positie deze sledetrekhonden geplaatst kunnen worden. Een leidende hond gaat vooraan en hond met lef staat vlak voor de slede. Zij zijn niet bang dat de slede tegen hun poten glijdt. De vrouwtjes voorin de roedel, de mannetjes achterin, Doe je het andersom dan blijven de mannetjes staan om met de vrouwtjes te spelen. Marja en ikzelf konden plaatsnemen in een tweepersoons slede. We kregen een warme deken over ons heen. Onze handen en voeten moesten binnenboord blijven, zodat we niet achter struiken of boomstronken zouden blijven haken. Ondanks diepe kuilen, heuvels, boomstronken bleef de slede stabiel door de goede stuurmanskunst van onze stuurman. ‘s Avonds zagen we voor het eerst NOORDERLICHT. We zagen een flauw wit schijnsel rondom de boot. Als we er foto’s van nemen verandert die witte kleur in groen. Het schijnsel verandert langzaam van vorm. Ik was wat teleur gesteld. Ik had een meer spectaculair verschijnsel verwacht.