=Maandag, 10 september 2012= Na een rustig ontbijt zijn we de spullen gaan opruimen. Rond 10 uur gingen we op weg naar de gletscher. De toegangsweg was krap aan met de bekende 25 haarspeldbochten. We waren blij dat we vroeg waren, zodat we geen tegenliggers tegenkwamen. Later op de dag zagen we dat er zelfs grote touringcarbussen door deze nauwe paadjes naar boven gaan. Onvoorstelbaar dat ze geen schade rijden. Bovenin lagen alleen nog maar stenen en keien. We zaten tegen de 2500 meter hoog. Bovengekomen zijn we eerst koffie met gebak gaan halen in het restaurant. Een zeer ruime uitspatting. We zagen veel mensen tegen de bergwand omhoog klimmen. Omdat we niet precies wisten hoe de route naar boven loopt, besloten we om de kabelbaan te nemen. Deze steeg naar 3800 meter. Ik had nog nooit in een kabelbaan gezeten. Je hebt geen last van hoogtevrees. Wel natuurlijk dat de kabelbaan plotseling boven een ravijn stopt, je droomt ervan en het gebeurt. Boven was een ruime, goed ingerichte uitkijkpost. Grappig is dat op die uitkijkpost een rode lijn loopt. De ene kant is Oostenrijks grondgebied, de andere kant van de rode lijn is Italiaans. Je ziet drie landen, waarvan Zwitserland het derde gebied is. We hadden een prachtig uitzicht, de lucht was helder.

Je voelde de winterlucht om je heen, terwijl de zon sterk genoeg was om je warm te houden. Twee waaghalzen klommen via onzichtbare paden en stalen draden naar het kruis bovenop de berg. Duidelijk zag je dat het geoefende klimmers waren, want anders hadden ze die tocht niet overleefd. Een vrouw had last van de hoogte en viel flauw, een man die de berg kwam opgeklauterd hield het niet vol en ging naar adem happend op een rotsblok zitten. Hij redde het niet tot aan het uitzichtpunt. Tijdens de terugreis zijn we nog langs een stuwmeer gaan lopen. De stuwwand bestaat uit rotsblokken, ipv beton. Hij is in de zestiger jaren van de vorige eeuw gebouwd. Ook vandaag lukte het niet om in BOLZANO aan te komen. We hebben overnacht op een leuke camping bij het plaatsje LATSCH .