=Maandag, 16 september 2013= Bij het ontwaken hoorde ik de regen op het dak kletteren en de wind joeg door de bomen. De overkant van het meer was door de lage bewolking niet meer te zien. De winterjas ging weer aan en gelukkig hebben de Duitse campings allemaal verwarmde doucheruimten. Vanwege de kou, regen en de wind hebben we in de camper ontbeten. Via een binnendoor weg zijn we richting STRALSUND ingeslagen. Omdat we niet goed op de kaart keken en teveel op Truus vertrouwden kwamen we bij een veerpont terecht. We hadden net genoeg klein geld bij ons om te betalen. We kregen de smaak te pakken en besloten om het eiland RÜGEN niet via de brug bij STRALSUND te verlaten maar per veerboot bij het plaatsje GLEWITZ. We hadden daar amper wachttijd en konden vrijwel direct overvaren. Heel in de verte zagen we de pylon van de brug bij STRALSUND, zo'n 12 kilometer verderop. De veren hebben amper kruisend verkeer op het water, heel anders dan bij ons op het Noordzeekanaal. We besloten koffie te gaan drinken in GREIFSWALD . Een universiteitsstad volgens de borden. Het aantal jonge mensen dat er rondliep viel zeker op. Toch was het een rustig plaatsje met amper autoverkeer. Op weg naar de camping in ÜCKERITZ sloegen we af in de noordelijk richting naar PEENEMUNDE . Daar is Duitsland in de periode vlak voor de Tweede Wereldoorlog begonnen met het opbouwen van een raketprogramma. De V1 en V2 waren de resultaten. Er is een museum in de voormalige energiecentrale van het complex. Het is groot en verlaten, waardoor de sfeer een extra grimmig accent mee krijgt. Via een fototentoonstelling krijg je een goede indruk hoe daar indertijd geleefd is, door zowel de bevoorrechten, de medewerkers als door de dwangarbeiders. Vanuit deze plek zijn ook de Duitse geleerden overgebracht naar Amerika, Frankrijk, Engeland en Rusland. Behalve Engeland hebben deze landen een moderne ruimtevaartindustrie opgezet. Vlak voordat het donker werd zijn we aangekomen in de camping te ÜCKERITZ. Rond 8 uur 's avonds begint het al donker te worden.