In twee uur tijd zijn we ruim 400 meter gestegen over een afstand hemelsbreed van circa 2 kilometer. De terugweg ging goed en snel mbv de GPS. Binnen een uur waren we weer beneden. We waren beiden behoorlijk vermoeid, waarschijnlijk doordat we geen lunch hadden gebruikt. Pasetta had ons beloofd dat hij vanavond voor een heldere hemel zal zorgen. We kunnen dus sterren kijken. Vanavond hebben wij ons assortiment uitgebreid met de Zwaan en Hercules. De laatste is wat moeilijk te vinden doordat hij laag staat en er de lichtweerschijn van een stadje op valt.

Op onze weg kwamen we koeien tegen die ons aankeken. We wisten niet of we met een grote boog om ze heen moesten lopen, of dat we ze gewoon konden passeren. We kozen voor de middenweg. Verder lopen en ze niet aankijken. Er gebeurde niets, ze keken ons alleen maar na. Iets anders met de paarden. Ze hadden jongen bij zich en uit ervaringen in de PYRENEEËN weten we dat je dan moet oppassen. Gelukkig stonden ze niet direct op ons pad maar een vijftien meter ernaast. Ook hier liepen we door zonder de beesten aan te kijken. De paarden kwamen wel langzaam onze kant uit terwijl ze deden alsof zij aan het eten waren. Gelukkig kruisden onze wegen elkaar niet direct. Eén kwam langzaam achter ons aan, maar haalde ons niet in. Rond vier uur besloten we weer terug te gaan, omdat we thuis wilden zijn ruim voordat de zon achter de bergen verdween.

Het werd steeds steiler en het pad bestond uit grote losse rotsblokken. In de verte zagen we koeien en steeds meer paarden. Nadat we rond de 300 meter gestegen waren zagen we de herten onder de schaarse bomen staan. Ze liepen nog zeker 200 meter boven ons. We stegen verder en zagen op een gegeven moment het skelet van een beest tussen de struiken liggen.

Het pad was met rode verf aangegeven op stenen. Je moest echter steeds op zoek naar de volgende geverfde steen. Marja had daar wel handigheid in en al snel konden we onze weg vinden. Met de GPS markeerde ik steeds de belangrijke herkenningspunten, zodat we de terugweg makkelijk konden vinden. We liepen steeds verder naar boven, soms langs ravijnen, rotsige paden, door doornstruiken, soms bijzonder steil, soms vlak. Het uitzicht was prachtig. Het meer werd steeds kleiner. De diepe kloof lag nu tussen ons en BARREA in, zodat je zag hoe dicht de huizen op deze ravijn waren gebouwd. Waarom zou je zo risicovol gaan bouwen? We konden het geluid van de herten boven ons steeds beter traceren, maar we zagen ze niet.

Wij weer terug, misschien de verkeerde weg. We probeerden nog twee andere wegen, maar die bleken het niet te zijn. Duidelijk gaven pijlen aan dat we via het prikkeldraadhek moesten lopen. Op een gegeven moment kwamen er twee oude mannen aan en die liepen al pratend het pad op richting prikkeldraadhek. Wij erachter aan. Ze liepen een dertigtal meters voor ons en waren al voorbij het prikkeldraadhek. Wij konden niet herkennen hoe ze dit voor elkaar hadden gekregen. De mannen draaiden zich om en gebaarden dat we links om het hek moesten lopen. Maar dat ging helemaal niet. Marja ontdekte als eerste dat het hek met een touwlus vastzat aan een bom. Als je de lus omhoog bewoog kon je het hek openen. Wij vervolgens achter de mannen aan. Zij waren echter veel sneller dan wij. We gingen onze eigen weg.

=Vrijdag, 21 september 2012= Ook vandaag weer gelezen in de zon. Na het opstaan zijn we op de fiets brood gaan halen in de minimarket van BARREA. Leuke en vriendelijke mensen in die winkel. Naar de winkel toe was berg af en dat ging snel. De retourweg naar de camping was berg op en dat viel tegen. We willen vandaag een lange wandeling door de natuur maken, maar ons boek is toch wel spannend. Om 12 uur onszelf gedwongen om op te staan. Pasetta kwam langs en vroeg wat we gingen doen. We gaven aan dat we de berg op wilden naast het dorpje BARREA. Hij vertelden dat we dan naar het meer moesten gaan en voorbij de stuwdam zouden we een pad vinden. We volgden zijn raad op en vonden inderdaad een bord met een routekaart erop. We liepen de toegangsweg op, maar na 10 meter bleek die te zijn afgesloten door een prikkeldraad hek.