Onze verwondering was groot toen we op de camping aankwamen. Hier waren we al eens geweest. Het was de camping waar we de eerste en enige keer onder de indruk waren van de Melkweg. Helaas was vandaag de hemel voor 100% bedekt met wolken. We werden ontvangen door een lieve oudere dame, die helemaal meeliep naar de campingplaats. Het was koud en toen ze dat merkte wilde ze haar vest aan Marja geven, zodat ze warm zou blijven. Natuurlijk weigerde Marja dat. ’s Avonds zijn we bij haar gaan eten in het restaurant. Samen met een oudere kokkin bestierde ze het restaurant. Er waren 12 klanten en voor iedereen had ze op een moederlijke manier aandacht. Toen een van de gasten vanwege een telefoontje naar buiten liep legde zij een bord op zijn eten, zodat het warm bleef. Het restaurant straalde door haar gedrag de warmte uit van een boerenkeuken. We gaven haar een flinke fooi, omdat we haar zo oorspronkelijk vonden. Ze was verrast en gaf ons beiden hartelijk de hand. Toen we bijna bij onze camper waren kwam ze ons achterna. Ze had voor Marja een rode roos en omhelsde en knuffelde haar met gemeende warmte.

=Dinsdag, 24 september 2012= We verlieten verbaasd de camping. Een zeer goede kwaliteit camping voor maar 20 euro. Dat zijn we nog niet vaak tegengekomen. Ook een hele avond eten in een zeer goed restaurant met prettige bediening kost slechts 44 euro. In Nederland zouden we voor dezelfde diensten zeker het dubbele kwijt zijn geweest. De reis ging via de witte wegen op de landkaart naar BIBIENNA . Dat hield in dat we heel wat steile wegen en haarspeldbochten tegenkwamen. Het stadje BIBIENNA is een rustige plaats waar je op je gemak rond rondloopt. Er was juist dat weekend een middeleeuws vendelzwaaifeest geweest. Dat hebben we gemist, maar je kunt de bijbehorende sfeer goed proeven. Op het centrale stadsplein zijn we een café binnengelopen om cappuccino te drinken. Een kopje kost slechts 1 euro. De kwaliteit is goed zoals we gewend zijn in Italië. We hebben lang bij een bushalte staan kijken naar de schoolkinderen. Er komen lijnbussen en speciaal schoolbussen aanrijden die grote groepen kinderen opnemen en naar huis brengen. De bussen worden gevolgd door een hele stoet personenwagens met soms 1 soms 4 kinderen erin. Het is een tafereel dat wij in Nederland niet zien. Hier is het denk ik de enig veilige methode om je kinderen van en naar school te brengen. We reden op tijd weer weg, want we wilden voor het donker op de camping van BARBERINO zijn. De weg ernaar toe ging dwars door de APENIJNEN. We reden door dichte bossen met diepe ravijnen en kloven. Op een gegeven moment zijn we gestopt om te voelen hoe zo’n bos op je overkomt. Het is er muisstil, je hoort alleen de wind. Opvallend weinig vogels zijn er te horen. In het grootste deel van Italië mis ik ook de insecten. Krekels heb ik nog amper gehoord. Alleen bij de Adriatische kust kom je bijtende muggen tegen. Op de achtergrond hoorden we het donderen. De grijze wolken vulden een dal naast ons, wijzelf zagen het wel maar hadden er geen last van. Onderweg naar BARBERINO zag je wel dat het flink geregend had. In Italië hebben we geleerd om de te rijden route via de kaart te volgen. Als onze GARMIN-GPS (we noemen haar Truus) een opdracht geeft om naar links of rechts te gaan, dan doen we dat alleen als dat ook door “ANWB”-borden wordt aangegeven. Te vaak heeft Truus kortere routes aangegeven via gevaarlijke ravijnwegen. De kaart en ANWB-borden zijn voor ons bepalend, Truus gebruiken we als gemakkelijk tweede hulpmiddel. Dat heeft tot gevolg dat we vaak de aanwijzingen van Truus negeren. Ook dit keer. Wel viel het ons op dat de afstand naar de camping volgens Truus 70 km was, terwijl volgens de kaart het 20 km moest zijn. We zijn gestopt om het te controleren. Wat bleek: Truus was ingesteld op BARBERINO VAL D’ELSA, terwijl we op de kaart onderweg waren naar BARBERINO DI MUGELLO . De eerste plaats ligt dertig km zuidelijk van FLORENCE, de andere dertig km noordelijk van FLORENCE. Nadat we het gecorrigeerd hadden wees Truus ons perfect de juiste weg.