=Vrijdag, 28 mei 2010= Vannacht viel er een langdurige motregen. ons eerst reisdoel was het archeologische museum METAPONTA . We waren de enige bezoekers en de suppoost liep met ons mee om de verlichting in de zalen aan te doen. Je krijgt er een goed beeld uit de Griekse periode. De oudste beeldjes en vaasjes waren eenvoudig gedecoreerd. Naarmate de eeuwen verstrijken worden de tekeningen steeds mooier en verfijnder. Sieraden zijn tot in de kleinste details bewerkt. Zouden er nu nog edelsmeden zijn die dit kunnen realiseren? Opmerkelijk vond ik dat mensen al 6 eeuwen voor Christus uiterst dun glaswerk konden maken, De tekeningen op het aardewerk hebben vaak dezelfde onderwerpen. Geklede vrouwen en naakte mannen. Op sommige aardewerken heeft men vingerafdrukken gevonden. Zo’n één a twee eeuwen voor Christus wordt de verfijnde periode vervangen door een groffe tijdspanne. Na het museumgebouw reden we met de auto naar het tempelcomplex van Hera , Tavole Palatine. Er is duidelijk aangegeven welke zuildelen gerestaureerd zijn en wat authentiek is. We reden door naar de plaats MELFI . Daar ligt een Normandisch kasteel annex museum. Op het kasteel plein stond een waterput met diep onderin een groot waterreservoir. Opmerkelijk was een vaas uit de derde eeuw voor christus met daarop figuren die leken op kindertekeningen. Handen als harken en haar als zonnestralen. Een ander opmerkelijk item was een terracotta vaas met roze tekeningen ipv zwart. De aandacht viel op een glazen fles met fel blauw, geel en wit. Vanuit het kasteel liepen we door een wijkje naar de Duomo. Overal rustig zittende mensen die buitengewoon in ons geïnteresseerd waren. Overal waar we liepen volgden zij ons met de ogen, Ook toen we de duomo binnenliepen kwam er iemand binnen om te zien wat we deden. Het voelde niet negatief of dreigend aan. Integendeel, Ze groette ons vriendelijk. Een oud moeilijk lopend mannetje stopte en sprak Marja aan. Waar we vandaan kwamen. “Ollanda”, zei Marja en de man begon stralend te lachen. Even verderop sprak een vrouw Marja aan en wees naar een bord “Kalde,Kalde” Marja zei “Si Ollanda”en weer een brede lach op het gezicht van de vrouw. Bij de auto teruggekomen keken we terug en het viel ons op dat iedereen dikke jassen, truien en lange broeken droeg. Wij liepen in t-shirt en korte broek. Het was onweersachtig benauwd en 25 graden. voor ons warm, voor hen koud.