=Maandag, 30 mei 2010= We begonnen de dag met een bezoek aan het strand. Een enorme branding stond er, dat zijn we niet gewend aan de Middellandse Zee. We waren op zoek naar een marmermuseum in CARRARE in de hoop daar een route- beschrijving te vinden naar een groeve. Het museum was makkelijk te vinden maar een parkeerplaats was er niet vrij. Het leek wel Amsterdam. Alle plaatsen stonden vol met auto’s. Uiteindelijk gaven we het op en zochten in ons reisboek naar een groeve. We kozen voor COLONNATO. De eerste poging mislukte en we kwamen terecht in MASSA. De tweede poging lukte wel, we hadden een bordje gemist. Het was een autobrede haarspeldbochten weg met veel onverwacht wendingen. Marja stuurde er goed doorheen. Op een gegeven moment moesten we kiezen tussen de route naar COLLONNATA of FRANTISCRITTI. We kozen voor de laatste, mede doordat we gegidst werden door een grote vrachtwagen geladen met marmeren brokstukken. Onze gids loodste ons door smalle wegen die almaar smaller werden. Een bijzonder smalle tunnel zonder verlichting konden we goed doorkomen. Gelukkig reed de vrachtwagen voor ons en niet achter ons, want in de tunnel zelf zaten ook nog bochten. we voelden ons een beetje onzeker want we hadden het gevoel op een enorm fabrieksterrein te rijden. Mocht je hier wel komen? Uiteindelijk parkeerden we op een pleintje naast drie grote vrachtwagens. Gelukkig zagen we iets verderop toeristen met hun auto staan. Op een verkeersbord zagen we dat FRANTISCRITTI nog slechts een kilometer van ons verwijderd was. We wachten tot er een vrachtauto de aangewezen weg insloeg en sloten achter aan. Liever erachter dan ervoor. Boven aangekomen konden we parkeren juist op het moment dat er twee meisjes in vuile busjes aan kwamen rijden. Op de bus was met eenvoudige letters aangegeven dat je tegen een gering bedrag de groeve kon bezoeken. We gingen mee de donkere groeve in, waarbij alleen de koplampen voor licht zorgden. het meisje wist precies wat ze deed en reed met grote snelheid de donkerte in. Na 600 meter rijden stopten we in een grote kathedrale ruimte van 15 meter hoog en 30 meter breed. Volgens onze gids stonden we 400 meter boven zeeniveau en 400 meter onder de bergtop. We kregen uitleg hoe ze het marmer delven. Ze zagen een blok van 3 bij 3 bij 15 meter. Als het los gezaagd is wordt met een hydraulische kussen het blok van de muur gedrukt, waarna ze omvalt op de grond. Goed marmer breekt niet ondanks deze enorme val. Het brokstuk wordt vervolgens in kleinere blokken gezaagd. In de hele groeve werken slecht drie man en zij zijn een week bezig om zo’n groot blok vrij te zagen. Zo’n kolos maakt men alleen als er voldoende marmer bestellingen zijn gedaan. Na de groeve reden we door naar PIACENZA , waar we met de fiets richting centrum reden. Het centrum van deze stad straalt dezelfde loomheid uit als de steden PARMA en MODENA. Wat een rust, warmte en gezelligheid stralen deze steden uit. Koop een Italiaans ijsje en ga op een pleintje zitten. Kijk naar al die rondlopende en fietsende mensen. MODENA heeft een studentikoze uitstraling, PARMA een historische en PIACENZA een modieuze uitstraling.