=Woensdag, 9 september 2015= Vanochtend vroeg opgestaan om naar ABTEI CORVEY te gaan. Op de fiets een paar kilometer langs de Weser rijden. Een imposant gebouw als je er langs rijdt. Hoe krijgen ze het ooit helemaal gevuld met bewoners. We waren ruim op tijd voor de rondleiding. Die begon in een lange gang wat echter een begraafplaats bleek te zijn. Onder de vloer lagen alle monniken die geleefd hebben vanaf de stichting van de abdij. Allemaal naast elkaar verdeeld over meerdere lagen. Karel de Grote heeft geprobeerd om de Saksen te christianiseren. Dat ging met veel geweld gepaard. In de bossen waren de Saksen oppermachtig en versloegen daar het leger van Karel. Een jaar later kwam Karel terug en versloeg de Saksen op het open veld. Het gedisciplineerde leger won het daar van de ongeorganiseerde boeren. Karel eiste van 4000 Saksen dat ze christen zouden worden. Toen ze dat weigerden kostte het Karel twee dagen om alle Saksen te onthoofden. Op de plek van het slagveld heeft Karel de abdij gesticht. De eerste abt die van Saksische afkomst was heeft bij zijn aantreden alle beelden van Frankische edelen uit revanche laten verwijderen. De resten zijn na een archeologisch onderzoek nog herkenbaar in de gestuukte muren van de crypte. In de crypte onder het altaar liggen op één na alle abten van het klooster. Die ene werd tijdens zijn begrafenis ontvoerd naar zijn geboorteplaats Münster waar hij een eigen graf kreeg. De keizer had een speciale eigen ingang om de kerk te betreden, alwaar hij een eigen troon in een eigen compartiment had. De gevel van de kerk was zou gebouwd dat men er een nieuwe gevel voor kon bouwen. Opmerkelijk is dat het gebouw op de kerk na eigendom is van een prinselijke familie. Zij wonen in een eigen gedeelte van de abdij. De rijkdom van de abdij kwam doordat de edelen hun kinderen naar deze abdij stuurden om er een opleiding te volgen. De eerst geborene ging terug om de landerijen te beheren, de tweede geborene bleef als monnik in het klooster. Zijn erfdeel was vaak een landgoed dat eigendom werd van de abdij. De gids kreeg na zijn rondleiding een welgemeend applaus. Zijn manier van vertellen was zo meeslepend dat je elk woord wilde horen die hij zei. In de middag hebben we een wandeling gemaakt in het woud rondom Hökster. We volgden de rode 4 bordjes die een middel zware wandeling van circa 6 kilometer zu worden. Het vinden van het startpunt kostte ons al een extra wandeling van 2 kilometer en een ontbrekend aanwijzingsbord kostte ons nogmaals 2 kilometer. De wandeling werd daarom een vermoeiende tocht die we in het stadje afsloten met een welverdiend Italiaans ijsje. De wandeling was wel de moeite waard. Rond half acht kwamen we juist voor het donker thuis.