=Vrijdag, 11 september 2015=
We
nemen
afscheid
van
de
gastvrije
camping-
eigenaar
en
slaan
de
richting
in
van
EISENACH
.
Het
eerste
deel
van
de
weg
gaat
over
smalle
landweggetjes
Je
rijdt
door
afzienbare
velden
met
mais,
gemaaide
korenvelden
en
bossages.
Het
landschap
glooit
voorbij
met
soms
windmolenparken
en
weilanden
vol
zonnepanelen.
Op
de
radio
horen
we
steeds
berichten
van
gemeenschappen
die
zich
inzetten
voor
het
opvangen
van
Syrische
vluchtelingen.
De
positieve
benadering
staat
in
schril
contrast
met
de
Nederlandse
afstandelijk-
en
zakelijkheid.
Wederom
verbazen
wij
ons
over
het
grote
aantal
oude
mensen
in
de
stadjes
en
het
gebrek
aan
lachende
kinderen.
Voordat
we
EISENACH
bereiken
stellen
we
Truus
in
op
het
kasteel
WARTBURG
.
Truus
wijst
ons
de
weg
via
slingerwegen
met
haarspeldbochten.
Vanaf
een
goed
onderhouden
parkeerplaats
lopen
we
een
steil
pad
richting
het
kasteel.
Gelukkig
komen
we
halverwege
een
modern
restaurant
tegen
waar
wij
ons
eerste
kopje
koffie
met
Kuche
nemen.
In
Duitsland
lijkt
elk
dorp
zijn
eigen
Kuche
te
hebben.
Leuk
om
die
allemaal
te
proeven.
Het
kasteel
terrein
is
vrij
toegankelijk.
We
beklimmen
een
grote
vierkante
toren,
waar
je
op
de
eerste
verdieping
een
gat
in
de
vloer
ziet.
Dat
was
de
ingang
van
een
kerker
die
10
meter
diep
is
en
een
vloeroppervlak
van
circa
5
bij
5
meter.
Iemand
heeft
daar
7
jaar
gevangen
gezeten.
Toen
hij
het
kasteel
redde
van
een
beginnende
brand
kreeg
hij
als
beloning
een
bed.
Midden
in
het
hof
lag
een
9
meter
diepe
water
opvangput
met
een
diameter
van
circa
10
meter.
Hierin
ving
men
het
regenwater
op.
Drinkwater
wordt
aangevoerd
vanuit
het
dorp
met
behulp
van
ezeltjes.
We
zagen
grote
groepen
toeristen
met
een
gids
het
kasteel
ingaan.
Wij
liepen
naar
het
museum
waar
we
werden
doorverwezen
naar
de
kassa
die
we
nog
niet
gezien
hadden.
Daar
kochten
we
kaartjes
voor
een
rondleiding
die
over
een
half
uur
zou
gaan
beginnen.
Om
de
tijd
te
doden
liepen
we
wederom
naar
het
museum.
We
werden
doorverwezen
naar
de
rondleiding
want
die
zou
eindigen
in
het
museum.
Dan
maar
een
poosje
op
een
bankje
mensen
kijken.
Twee
grote
groepen
gingen
ons
voor.
Toen
onze
rondleiding
begon
waren
er
niet
veel
toeristen
meer.
De
uitstekende
gids
had
daarom
weinig
moeite
om
iedereen
in
duidelijk
Duits
de
historie
van
het
gebouw
te beschrijven.
Het
is
een
van
de
weinige
keren
dat
ik
verrast
werd
door
de
pracht
van
een
kasteel.
In
een
kamer
waren
alle
wanden
en
daken
met
mozaïek
steentjes
bekleed.
Daarin
waren
ook
steentjes
met
bladgoud
verwerkt
en
dat
gaf
zo'n
blinkend
effect
alsof
er
duizenden
lampjes
in
de
kamer
brandden.
Andere
kamers
waren
voorzien
van
prachtige
muurschilderingen.
Het
bleek
dat
de
heilige
Elizabeth
in
dit
kasteel
gewoond
had
als
vorstin.
Op
haar
veertiende
getrouwd
en
op
haar
twintigste
alreeds
weduwe
doordat
haar
man
door
koorts
overleed
in
de
vijfde
kruistocht
nabij
Italië.
Zij
deed
afstand
van
haar
privileges
en
werkte
als
verpleegster
in
de
armenwijken.
Ze
stichtte
een
ziekenhuis.
Op
haar
25ste
overleed
zij.
Na
enige
jaren
werd
zij
door
de
Paus
heilig
verklaard.
Dit
verhaal
is
door
het
hele
kasteel
verwerkt in kunst.
De
rondleiding
eindigt
in
de
schaars
ingerichte
kamers
waar
Luther
enkele
maanden
heeft
doorgebracht.
Ook
Wagner
was
een
belangrijke
gast
op
het
kasteel.
De
nacht
zouden
we
doorbrengen
op
de
camping
in
OETTERN
.
Een
kleine
camping
met
een
uitgesproken
aanwezige
eigenaar.
Hij
begeleidt
je
helemaal
tot
op
de
plek
waar
je
kunt
staan
en
helpt
met
het
horizontaal
plaatsen
van
de
auto.
Hij
gaf
ons
uitleg
hoe
de
camping
werkte
en
hoe
we
op
de
fiets
naar
WEIMAR
konden
komen.
Allerlei
folders
en
kaarten
reikte hij ons aan, zodat we goed voorbereid naar
WEIMAR
konden gaan.
