=Dinsdag, 19 september 2017= Vandaag staat in het teken van EL ESCORIAL en TOLEDO. De rit naar het kasteel is vrij lang, zodat we besloten om niet te ontbijten en een brood voor onderweg te kopen. Het kasteel ligt in de bergen en onze camping ligt in het plateau. Het is steeds weer imposant om die snelle overgang te zien vanaf plateau naar berggebied. Deze weg kennen we al redelijk goed waardoor we snel kunnen rijden en geen oponthoud voor de Spanjaarden veroorzaken.Enkele kilometers voor het kasteel stoppen we bij een parkje met bankje om onze brunch te eten. De zon is lekker warm en haasten is niet nodig. De bewaking van het kasteel is vreemd. Je moet door een scanpoortje en je bagage gaat via een röntgenapparaat. Daarbij wordt aangegeven dat je niet mag fotograferen. Kom je in het museum zelf dan zie je iedereen fotograferen en niemand zegt er wat van. Volgens ons reisboek hebben de Spaanse vorsten het kasteel gebruikt als zomerresidentie. Het hangt er vol kunstwerken en naar zeggen konden de koningen 16 kilometer door de gangen lopen om zich fit te houden. Het opmerkelijkste zijn de begraafplaatsen van de vorsten. Ze liggen met tientallen in marmeren sarcofagen. Indrukwekkend maar ook enigszins vreemd is een ronde taartachtig bouwwerk waar een dertigtal kinderen opgebaard liggen. De koningshuizen werden niet gespaard bij het overlijden van jong geborenen. Je loopt werkelijk honderden meters langs diverse sarcofagen, waarbij niet duidelijk was wie bij wie opgebaard lag. Na het afdalen van een trap kwamen we in een kelder terecht met zwarte sarcofagen. Hier bleek Karel de Vijfde opgebaard te liggen. Een vreemde gewaarwording dat je zo’n beroemde keizer hier onverwacht tegenkomt. Je zou denken dat hij ergens in MADRID in een kathedraal zou liggen. Ook Philips de tweede kun je hier ontmoeten. Of hij blij is om Hollanders op zijn rustplaats tegen te komen is de vraag. De weg naar TOLEDO ging over secundaire wegen waar je amper andere automobilisten tegen kwam. Daar hadden we ook voor gekozen. Hier kwamen we voor het eerst wegen a la Italië tegen. Net smal genoeg om onze auto door te laten, een tegenligger zou achteruit moeten om ons door te laten. Of andersom natuurlijk. We wisselden van bestuurder op een heuvel waar we overzicht hadden op het plateau en waar we konden luisteren naar de stilte. Het restaurant op de camping in TOLEDO bood een prachtig uitzicht op de stad. Het leek een vesting op een heuvel.