=Vrijdag, 22 september 2017= We verlieten de camping met een gemengd gevoel. Het was een camping met schoon en modern sanitair en goed tegen de zon beschutte plekken. De sfeer vonden we niet prettig, misschien was het er te stil in een donker bos? De ontvangst de vorige dag was ook vreemd. Eerst zei de man dat er geen plekken waren, terwijl wij duidelijk konden zien dat het nog niet voor de helft bezet was. Bij wat aandringen was er wel plek. Misschien had de man ons niet goed begrepen, hij verontschuldigde zich en gaf aan dat hij plotseling in moest vallen en dit werk nog niet eerder had gedaan. Het was verder een vriendelijke man. Toen we weggingen zat er een meisje dat goed Engels sprak en ons uitleg gaf hoe we de stad CUENCA het beste konden bezoeken. Ze gaf een boekje en een plattegrond mee, waarop ze aangaf waar we het beste konden parkeren. Die raad bleek goud waard te zijn, want we kwamen in een stadsgedeelte met smalle, steile, nauwe en dit keer natte wegen. Op een gegeven moment ging de weg zo steil omhoog dat ik bang was dat we terug zouden glijden over de natte klinkers. We passeerden kleine parkeerplaatsen waar we de neiging hadden om te stoppen, maar het advies van de receptioniste was om door te rijden. Nadat we een stadspoort gepasseerd waren bleek er inderdaad een ruime gratis parkeerplaats te liggen. We stapten uit en keken over een uniek berglandschap dat veel weg had van Gorge du Verdon in Frankrijk. Steile rotsen aan beide kanten van een smal riviertje, dat slingerde door het landschap. Het stadje zelf was tot aan de afgrond bebouwd. Sommige huizen hingen letterlijk boven zo’n steile rotswand. Het plaatsje bestaat uit twee parallel lopende weggetjes. Eén druk weggetje voor de auto’s, de plaatselijke bus en veel lopende mensen. De ander alleen voor voetgangers en omdat dit weggetje een beetje verscholen lag zag je er maar weinig mensen. Zelfs in deze afgelegen plaats was er een kathedraal gebouwd. Deze stad was namelijk in de 12 e eeuw veroverd op de moren en ter viering daarvan was de kerk gebouwd. We hebben het stadje op dezelfde weg verlaten als dat we er gekomen zijn, dit keer hebben we er een video opname van gemaakt. Hopelijk is die gelukt. We hebben uitgebreid de weerkaarten bestudeerd. We wilden richting Middellandse Zee, maar juist daar werd regen voorspeld. Toch het er maar op gewaagd. Er was een kleine regenkans en als we zuidelijk van VALENCIA bleven zou het weer redelijk droog moeten blijven. Het westen van Spanje is daarentegen droog en warm, maar als we die westelijke richting kiezen, dan komen we deels weer op oude routes terecht. We hebben GANDIA gekozen als overnachtingsplaats. Tijdens deze rit viel op hoe snel de landschappen elkaar afwisselen. Binnen twee kilometer afstand kan hier een landschap totaal verwisselen van berggebied naar hoogvlakte, van brede weg naar smalle weg, van vervallen oude dorpjes tot moderne villa wijken. Wat ook door heel Spanje opvalt, zijn de stevig doorlopende wandelaars, hardlopende trimmers en racefietsers.