=Donderdag, 29 september 2016= Vanuit ZWICKAU zijn we doorgereden naar de volgende camping.. Door diverse weg opbrekingen op de snelweg raakten we behoorlijk uit de koers en konden we de door ons gekozen camping niet vinden. Na veel zwerven kwamen we in BAD SACHSA terecht. Het was donker en op de camping was amper licht. De receptie was gesloten. Uit eerdere ervaringen wisten we dat je in dat geval een plaats kon opzoeken ervan uitgaande dat je jezelf de volgende ochtend meldt. Er was vrijwel niemand op het terrein. Een enkele caravan had licht, maar we zagen geen mensen lopen. We hebben de avond doorgebracht door naar een dvd te kijken. De serie Borgia had een aantal nog niet bekeken dvd’s. Om de tanden te poetsen gingen we ‘s avonds naar het toiletgebouw. Deze ruimten waren ondergebracht in twee huizenhoge gebouwen. Via een ouderwets aandoende gang kwam je in het toiletgebied terecht. De lichten gingen achter je vanzelf uit. Ik had een vreemd gevoel in deze ziekenhuis aandoende ruimten. Onbewust keek ik toch steeds achterom. Terwijl ik mijn tanden poetste en in de spiegel keek kwam het gevoel naar boven dat elk moment een gezicht in de spiegel tevoorschijn zou komen. Midden in de nacht gingen we met ons tweeën naar het toilet. Het was een mooie nacht en niet koud. Wederom had ik in het toiletgebouw het gevoel dat ik niet alleen was. Marja bleek hetzelfde ombestemde gevoel te hebben. De volgende ochtend waren we al vroeg wakker en gingen naar de receptie. Die was nog steeds gesloten maar we zagen een telefoonnummer dat we moesten bellen. In mijn beste Duits legde ik uit dat we overnacht hadden en dat we wilden betalen. In perfect Nederlands gaf de man aan dat hij naar ons toe zou komen. Kon even duren want hij was nog aan het ontbijten. Tijdens het wachten nam ik foto’s van het toiletgebouw en zwierf wat rond op het terrein. Toevallig zag ik bij de ingang van de camping een bord met tekst en foto’s. Terwijl ik het las werd ik steeds stiller en moest het nog eens lezen om het goed tot mij door te laten dringen. Onderstaande tekst geeft goed weer wat er hier gebeurd is: Das gescheiterte Attentat auf Adolf Hitler am 20. Juli 1944 hatte nicht nur Konsequenzen für die Attentäter selbst. Während die Verantwortlichen um Claus Graf Schenk von Stauffenberg von den Nationalsozialisten hingerichtet wurden, wurden ihre Ehefrauen als "Sippenhäftlinge" in Gefängnisse und Konzentrationslager gebracht. Rund 40 ihrer Kinder wurden von der Gestapo in ein eigens geräumtes Kinderheim nach Bad Sachsa verschleppt. Wie sie dort von ihren Geschwistern getrennt und ihrer Identität beraubt wurden, erzählt nun erstmals eine Dauerausstellung in der Harz-Stadt.