=Woensdag, 4 september 2019=

We besloten om lopend naar de stad SAN SEBASTIAN te gaan. Het eerste stuk van circa twee kilometer loopt slingerend en stijgend dan weer dalend door een natuur gebied. Heen is dit een leuke wandeling, terug zul je vooral met de stijgers moeite hebben. In de stad aangekomen is het direct al druk. Opvallend is dat auto’s bij de zebrapaden altijd stoppen. Er lopen veel fietspaden door de stad die bijna allemaal tweerichtingsverkeer verzorgen. Je moet dus goed uitkijken bij het oversteken. Bij het eerst volgende café besloten we om café latte te bestellen. Het is een flaneer stad, vooral bij het brede strand. Je komt vanuit een mooi park op een boulevard terecht dat evenwijdig loopt aan het strand. Ondanks dat het een doordeweekse dag was werd er volop geflaneerd en gezond. Er staan veel gebouwen uit het begin van de 20ste eeuw. Statig en met veel allure. Je kunt de koetsjes met rijke mensen er zo bij denken. Het weer was te mooi om deze gebouwen van binnen te bekijken. Op de terugweg naar huis merkte Marja dat haar paspoort verdwenen was. We besloten om alle plekken waar zij haar rugtas had open gemaakt af te lopen en te vragen of zij een paspoort hadden gevonden. Helaas nergens gevonden. Teleurgesteld liepen we naar de camping in de hoop dat Marja haar paspoort daar had laten liggen. Ook dat was niet het geval. Ik besloot het weggedeelte door het natuurgebied opnieuw te lopen, misschien dat haar paspoort ergens in de goot lag. Helaas. We hebben die dag 20 tot 30 kilometer gelopen en waren doodmoe. Marja had ondertussen de ANWB gebeld om te vragen wat ze het beste kon doen. Dat liep echter niet vlekkeloos. De verbinding viel steeds uit en de verschillende operators wisten niet goed wat ze moesten antwoorden. De derde gaf het advies om contact te leggen met de ambassade in Madrid die overigens was gesloten. Via internet zagen we dat je bij de gemeente Hoorn via internet je paspoort als verloren kon melden. Daarvoor heb je echter DigiD nodig inclusief gebruikersnaam en wachtwoord. Dat wilden we niet doen via de WiFi van de camping. Na enig denkwerk kwamen we op het idee om Djamila thuis te bellen en te vragen of zij met Marja’s DigiD code de vermissing kon melden. Gelukkig hadden we in het verleden het advies van de ANWB opgevolgd om een copy te maken van ons paspoort en dat per email naar onszelf te sturen. Hierdoor konden wij het paspoortnummer doorgeven. Hiermee is het paspoort geblokkeerd, zodat een zakkenroller niet met dit paspoort kan reizen buiten de Schengen landen. Ook grote uitgaven waarbij een officiële identiteitscontrole wordt uitgevoerd loopt vast op een ongeldig paspoort. We konden enigszins rustig slapen. Identiteitsfraude zou ons nog moeilijkheden kunnen opleveren. Marja had het er erg moeilijk mee.