=maandag, dinsdag 6 en 7september 2021= In korter dan een uur reden we vanuit de camping in Delft naar de camping nabij BRIELLE . Het lijkt een kleine familiecamping, maar als je er langer staat dan merk je dat het behoorlijk groot is, met een eigen winkel, grote speeltuin en een kinderboerderij. De maandag hebben we besteed aan een fietstocht westelijk van BRIELLE. We merkten dat we op een eiland zitten. Vanaf de camping konden we met een pontje naar het aan de overkant gelegen stadje BRIELLE. Deze stad is door de watergeuzen verovert op de Spanjaarden. Leek mij aannemelijk, want als je vandaag met 200 man het stadje intrekt dan is het in een uur bezet. Er is vrijwel niemand te zien op straat. Alleen bij de haven was het druk op het terras met allemaal gepensioneerden. Die zijn ook makkelijk te verslaan. Het is een leuke plaats om doorheen te wandelen. Buiten het stadje kom je terecht in soms bosrijk, soms akkerbouwgebied. Erg rustige dorpjes. Het contrast is groot met mooie natuur op het eiland en zware chemische industrie aan de overkant van het water. Op het einde van de fietstocht zijn we op een terras bitterballen gaan eten, samen met icetea. Voor 17 uur moesten we terug zijn, omdat rond die tijd de laatste pont zou vertrekken. Het is een bootje met zonnepanelen op het dak die de elektrische aandrijving voedden. Het lijkt een simpel pontje, maar het blijkt een uiterst modern bootje te zijn met een inventieve bemanning. Eén man kan alle werkzaamheden uitvoeren om de overtocht te maken. Dinsdag zijn we de oostelijke kant van het eiland gaan bezoeken. Toen we in HELLEVOETSLUIS aankwamen herkenden we de haven waar we een vijftal jaar geleden ook al eens waren geweest. Grappig om te ervaren, toen was het erg druk en warm, nu was er bijna niemand maar toch warm, tegen de 25 graden. Deze omgeving heeft mooie fietsroutes. Wat opvalt zijn de akkerranden met speciale bloemen ten behoeve van de insecten. Dat ziet er fleurig uit. Er is veel waterrecreatie en in de horizon chemische industrie, welliswaar aan de overkant van het water, maar toch vrijwel overal min of meer zichtbaar en ’s avonds een constant gedruis van pompen en chemische installaties. Zelfs de geluiden van vrachtauto’s op de autowegen vallen weg in dit monotone gedruis. We hadden er niet veel last van, maar het viel wel op. Wat ook opviel is dat vrijwel niemand elkaar begroet. Ze reageren pas als jezelf start met de begroeting. Buurtgenoten zie je wel amicaal met elkaar omgaan.