=maandag, 12 september 2022= We werden laat wakker. Er was geen zon te zien door de raampjes van onze camper. Lopend naar de douches zagen we dat de mist het hele terrein in een deken hulde. Het deed denken aan de Nederlandse herfstmist. Een mysterieus en verstilt landschap. Tijdens het ontbijt verdween de mist en kwam de warme zon uitbundig tevoorschijn. In het dorp haalden we onze boodschappen. We gebruikten de zelfscan kassa, om mee te doen aan de modernisering. In Nederland is het heel gewoon geworden. In OOSTENRIJK bleken ze nog te werken met de ouderwetse geldkas en bijbehorende file wachtenden. In Oostenrijkse cafés kun je vrijwel niet pinnen. De eigenaar moet per transactie een bedrag betalen aan de bank en dat maakt het pinnen van kleine bedragen niet rendabel. In SLOVENIË speelt dit niet. Opvallend vinden wij het dat je in SLOVENIË een overmaat aan jonge mensen ziet. Ouderen kom je bijna niet tegen. Vrijwel alle jongeren spreken uitstekend Engels. In de middag zijn we per fiets naar het MEER VAN BOHINJE (BOHINJSKO JEZERO) gereden. De 10 kilometer weg er naar toe ging vrijwel alleen via uitstekende fietspaden. Het is een groot blauw meer tussen hoge bergen waar je op gazons kunt zonnebaden. Er is mogelijkheid voor roeien, zwemmen, surfers, kanoërs. We zagen geen zeilboten, kitesurfers, waterscooters. Vanaf de bergen komen paragliders naar beneden. Je kunt mee vliegen, maar dat is wel prijzig. We hebben er een paar uur rondgekeken. ’s Avonds bleek onze camping overvol te zitten. Van Nederlanders hoorden we dat andere terreinen in de buurt ook overvol bezet waren.