=dinsdag, 20 september 2022=
De
afstand
naar
het
kasteel
is
vanaf
de
camping
circa
10
kilometer.
Oorspronkelijk
wilden
we
dit
lopen,
maar
gelukkig
hebben
we
dat
niet
gedaan.
Een
groot
deel
van
de
weg
loop
je
op
de
rijbaan
van
de
auto’s.
Dat
voelt
niet
veilig.
Bij
het
kasteel
aangekomen
bleek
dat
we
vijf
euro
moesten
betalen
voor
het
parkeren.
In
Nederland
heb
je
al
bijna
nooit
bankbiljetten
op
zak,
waardoor
we
in
Slovenië
nu
voor
een
dichte
deur
stonden.
De
parkeerwachter
was
bereid
om
ons
gratis
te
laten
parkeren,
maar
dat
ging
onze
eer
te
na.
De
hele
rit
terug
naar
het
stadje
POSTOJNA
om
daar
geld
te
pinnen.
Tegenwoordig
moet
je
daarvoor
betalen.
Banken
weten
overal
geld
uit
te
slaan.
Na
wat
zoekwerk
vonden
we
een
geschikte
parkeerplaats.
Gelukkig
hoefden
we
daar
geen
parkeergeld
te
betalen.
Wij
weer
terug
naar
het
kasteel.
De
parkeerwachter
moest
lachen.
Hij
had
niet
verwacht
dat
we
weer terug kwamen.
Het
kasteel
is
een
bezienswaardigheid.
Het
is
in
vijf
etappes
tegen
de
rotswand
aangebouwd.
Het
staat
bovenop
een
riviertje
met
bijbehorend
onderaardse
grottenstelsel.
Bij
een
belegering
konden
de
bewoners
via
die
uitgang
makkelijk
het
kasteel
verlaten
om
eten
te
halen.
Belegeren
gaf
geen
resultaat.
Sterker,
de
kasteelheer
liet
allerlei
lekker
eten
halen
en
gaf
dat
aan
de
belegeraars.
Na
enkele
maanden
dachten
de
belegeraars
dat
er
geesten
in
het
paleis
woonden,
die
zonder
eten
konden
vechten.
Het
is
een
compleet
kasteel
met
een
verwarmde
slaapkamer,
keuken,
toilet,
wapenkamer,
kapel,
gevangenis,
rechtbank,
drinkwatervoorziening,
etc.
Omdat
het
kasteel
veel
verschillende
bouwlagen
heeft
moet
je
regelmatig
via
een
trap
lopen.
De
treden
zijn
erg
hoog
en
glad.
As
je
bedenkt
dat
de
middeleeuwers
klein
waren
dan
moesten
ze
behoorlijk
moeite
doen
om
zo’n
trap
te
beklimmen.
Veel
indruk
maakte
een
ijzeren
deur.
Die
hing
in
de
rechtbank.
Werd
iemand
ter
dood
veroordeeld
dan
werd
die
ijzeren
deur
geopend
en
werd
hij
of
zij
in
een
60
meter
diepe
koker
gegooid.
Daarna
werd
de
deur
gesloten
en
ging
het
leven
in
het
kasteel
verder.
Ook
indruk
maakte
de
geheime
vluchtweg
door
de
onderaardse
grotten.
Je
mag
daar
alleen
in
als
je
een
geoefend
klimmer
bent
en
onder
begeleiding de weg volgt.
Als
je
uit
het
raam
van
het
kasteel
naar
de
omgeving
kijkt
dan
blijkt
de
waterstroom
rechts
van
het
toegangspad
af
te
vloeien
naar
de
ADRIATISCHE
ZEE
en
links
af
te
vloeien
naar
de
ZWARTE
ZEE
.
Met
een
audiogids
hebben
we
twee
uur
door
het
kasteel
gezworven.
Indrukwekkend
is
de
geschiedenis
evenals
de
goede onderhoudstaat van het kasteel.
Na
het
bezoek
aan
het
kasteel
zijn
we
in
de
richting
van
BREZICE
gereden.
Dat
gaat
over
een
goed
aangelegde
snelweg
richting
het
oosten.
Vlak
voordat
we
de
camping
bereikten
brak
er
een
indrukwekkend
onweer
los.
De
bui
hield
op
vlak
voordat
we
de
camping
bereikten.
Er
bleef
een
miezerige
regenbui
over.
De
camping
ligt
op
een
heel
groot
resort.
We
konden
de
camping
niet
vinden,
zodat
we
een
winkel
in
gingen
om
de
weg
te
vragen.
Het
bleek
goed
te
vinden
als
je
weet
waar
je
moet
zijn.
De
GPS
coördinaten
van
de
campingboeken
geven
nog
de
oude
positie
aan.
De
nieuwe
ingang
ligt
500
meter
terug
achter
een
sportterrein
met
een
lange
toegangsweg.
Hierdoor
zie
je
geen
witte
caravans
of
campers
die
meestal
van
ver
al
als
een baken zichtbaar zijn.
De
camping
was
zo
groot
dat
we
al
snel
verdwaald
raakten.
Zowel
het
vinden
van
de
kampeerplaats
als
het
terugvinden
van
de
receptie
bleek
een
test
voor
scouting
te
zijn.
Wij
hadden
er
moeite
mee
en
zonder
landkaart
hadden
we
het
niet
gevonden.
Op
deze
camping
heeft
men
geen
blauwe
elektradozen,
doch
hier
heeft
men
de
normale
220
volt
wandcontactdozen.
Wij
hebben
daar
een
adapter
voor,
maar
konden
die
met
geen
mogelijkheid
vinden.
Lang
gezocht
maar
helaas.
Na
het
tevergeefs
zoeken
waren
we
moe
en
na
het
eten
van
een
kop
soep
zijn
we
gaan slapen.
