=donderdag, 22 september 2022= Het was een koude nacht, 4 graden Celsius. De extra deken over de slaapzak maakt dat we het aangenaam warm hebben. Desondanks zijn we opgestaan om naar het toilet te gaan. Vlug terug de warme slaapzak in. Om 8 uur bereikte de zon onze auto en stonden we op. Een koude douche was dat er geen elektriciteit en water op de camping was. Alles was uitgevallen. We besloten om meteen op te ruimen en weg te gaan. In een restaurant verderop dronken we cappuccino. Het was een ijs speciaalzaak, waar ze geen brood hadden. In de naastgelegen supermarkt brood gehaald. We gingen op weg naar onze laatste bestemming in SLOVENIË namelijk het plaatsje MARIBOR . Wat we niet verwacht hadden is dat de route daarnaar toe via ZAGREB in KROATIË loopt. Plotseling zagen we borden langs de weg met de vermelding Policia. Kort daarop tolhuisjes. We vonden dat vreemd, omdat er in SLOVENIË geen tolhuisjes bestaan. Het drong pas tot ons door toen we op de borden zagen dat we paspoorten gereed moesten houden. De uitgaande douanepost liet ons ongehinderd door, de ingaande douanepost scande alleen mijn paspoort. De streek waar wij doorheen reden kwam wat armoediger over dan die in SLOVENIË. Onderweg kwamen we nog een tolhuis tegen, die we met onze creditcard makkelijk konden betalen. Gelukkig kan dit met een creditkaart, want we hadden geen Kroatisch geld bij ons. Het weer binnen rijden van SLOVENIË duurde wat langer dan we dachten. Een hele file stilstaande vrachtwagens stonden op de rechter rijstrook. Wij reden via de linkerbaan naar de douanepost. Er waren twee doorgangen. Eén voor “EU paspoorten”, de andere voor “overige landen” paspoorten. Met de hulp van Truus kwamen we ongestoord aan bij de camping in MARIBOR. Deze ligt op fietsafstand van het centrum en is een knus overkomend en vriendelijk aandoende camping. Al pratende met de eigenaar kwam ons gesprek op de regenperiode van de afgelopen week. Het had hier flink huisgehouden. Wij gaven aan dat wij de regenperiode hadden meegemaakt op 16 september in PODZEMELJ . De beheerder gaf aan dat hij de eigenaresse van die camping kende. We vroegen hoe het met haar ging. Tot onze schrik was de rivier 7 meter gestegen en had het hele restaurant onder water gezet. We werden er stil van en hadden medelijden met de vrouw. Wat zou ons overkomen zijn als we waren gebleven. Als de rivier in de nacht zeven meter stijgt dan zou onze camper ook in het water terecht zijn gekomen. De middag hebben we doorgebracht in het centrum van MARIBOR. Eén leuke stad om doorheen te zwerven. Veel mooie panden, veel jonge mensen. Op een terras genoten we van een warme nazomer dag. In de avond zijn we gaan eten in een restaurant dat ons was aanbevolen door de campingeigenaar