=Zondag, 25 juni 2023= Van de campingreceptie hebben we de info gekregen dat de bus om 08:50 uur vertrekt vanaf de camping ingang naar het Natuurreservaat PLITVICKA JEZERA . Djamila heeft het ons aanbevolen om er een kijkje te gaan nemen. Ruim op tijd staan we bij de ingang te wachten. Er staat een grote Flixbus geparkeerd zonder chauffeur. Deze bussen worden ingezet op internationale trajecten. Lijkt niet waarschijnlijk dat dit de juiste bus is. Na een kwartier kwam er een chauffeur aangelopen, die onze vraag bevestigend beantwoordde. Deze Flixbus neemt ons inderdaad mee naar een 20 kilometer verderop gelegen plaatsje. Gisteravond hebben we via de computer toegangskaarten gekocht. Vanwege druktespreiding moet je een uursperiode aangeven waarop je het natuurpark naar binnen wilt. Je kunt uit twee toegangspoorten kiezen. Poort 1 bleek in de ochtend volgeboekt te zijn, poort 2 kon je nog binnengaan vanaf 9 uur in de ochtend. Onze informanten gaven aan dat je vanuit poort 2 het beste route H kunt volgen. Die route begint met een busrit naar de top van de heuvels . De bus bestaat uit een trekker gekoppeld aan twee rijbakken. Het samenstel rijdt over een kronkelende 4 meter brede weg naar boven. De chauffeur moet geoefend zijn want sommige bochten kan het voertuig net nemen, terwijl de rijbakken vlak langs de ravijnrand rijden. Iets verkeerd de bocht nemen en de voorste gestuurde wielen hangen boven de afgrond. Het natuurpark bestaat uit krijtrotsen en een vijftal met elkaar verbonden meren. Je loopt boven natte bodems over houten looppaden Soms zie je onder je voeten vissen zwemmen en het geluid van kikkers is vaak hoorbaar. De meren zijn door middel van indrukwekkende watervallen met elkaar verbonden. Omdat vrijwel de hele route loopt over anderhalf meter brede vlonderpaden ontstaan er files en opstoppingen bij het wandelende publiek. Sommige routestukken zijn overbelast met een groot aantal bezoekers. Het is een reisdoel die niet is aan te bevelen in het hoogseizoen. Veel te druk. Om 17 uur vertrekt de laatste bus. We hadden ruim de tijd, zodat we goed konden uitzoeken welke bus we moesten hebben. Voortaan toch maar de GPS meenemen om onze looproute vast te leggen. Nu twijfelden we uit welke richting de bus kwam toen wij vanochtend bij het park aankwamen. Gelukkig zat er in een houten keetje een man die tickets voor de bus verkocht. Die gaf ons advies. In totaal stopten erachter elkaar drie bussen rond 17 uur. Welke was nou voor ons. De bussen hadden routebordjes op het voorraam ter grootte van een A4-formaat. De eerste bus was niet voor ons volgens de ticketverkoper die ook de kaartjes controleerde van de instappende passagiers. De tweede bus was volgens de buschauffeur niet voor ons. De derde bus had geen kaartcontroleur en bij navraag gaf de buschauffeur aan dat hij rechtstreeks naar ZAGREB zou gaan rijden. Uiteindelijk waren de 20 wachtende passagiers opgepikt door hun busmaatschappij en stonden wij nog alleen bij de bushalte. De ticketverkoper stond rond 17:15 op uit zijn kantoortje en sloot het af omdat zijn dienst erop zat. Wat nu? Hij bleef wat hangen en maakte een praatje met een taxichauffeur. Na een poosje stak hij de straat over en kwam onze richting uit. Hij bleef wat controleren vanuit zijn twee telefoons. Opeens kwam er een bus, overigens geen Flixbus, om de hoek en mochten wij instappen. De bus was al redelijk vol met passagiers. Een halte verderop moesten er meer passagiers mee dan er plek voor was. Het duurde een kwartier voordat alle mensen een stoel bezet hadden. Mensen die breeduit zaten moesten inschikken, op stoelen geplaatste bagage op de knieën of boven in het bagagerek. Zo reed de propvolle bus op volle snelheid de hellingen af. Bij onze camping had de bus een vaste halteplaats en konden wij als enigen uitstappen. Een dag vol indrukken, lange wandelroutes en onverwachte wendingen sloten we af met een etentje in het restaurant.