=Donderdag, 19 september 2024= We stonden vroeg op. Het was zeven uur en nog duister buiten. We ruimden de auto in want we wilden een betere plek vinden. Gisteravond was het te donker om een goede plek te vinden en waren we blij dat we ergens konden staan. Tegen 10 uur waren er voldoende mensen weggegaan, zodat we een betere plek konden uitkiezen. Bij het wegrijden ontstond er een grote stofwolk zonder dat de camper naar voren schoof. Ons linker voorwiel was tot haar as in het zand weggezakt. Hulp kwam van alle kanten. Een Portugese man kwam meteen actief meedenken hoe we de auto eruit konden krijgen. Hij wilde met een tractor ons eruit trekken, maar kon geen vast ankerpunt vinden. Ik had in mijn gedachten dat ik een schep had en een plank voor het wegrijden in verse sneeuw. Maar bij het zoeken in de achterbak zag ik ze niet liggen. Wel klaargelegd in Nederland maar niet meegenomen. Ik vond wel ons dekzeil dat we normaliter gebruiken als onderlegger van de stoelen en tafel buiten. Dat dekzeil legde ik achter het voorwiel en reed vervolgens achteruit. Dat ging perfect. Nu nog achteruit tussen de bomen en campers door om op vaste bodem terecht te komen. Met veel hulp van de Portugese man en Marja ging dit zonder ongelukken of beschadigingen. In de middag zijn we een fietsroute gaan rijden. Het bleek dat de camping best wel hoog op een heuvel ligt. De weg naar beneden was steil en redelijk gevaarlijk door het vele autoverkeer, speciaal op de rotondes moest je met je armen goed jouw rijrichting aangeven en met de andere hand het stuur vasthouden. Beneden aangekomen zagen we een zeer breed strand. De rijweg en het voetpad werden goed gebruikt. Het was er druk met flanerende mensen. Wel gezellig en er was genoeg om te zien. Marja heeft er nog een leuk jurkje gekocht. De weg terug was inspannend. Alles wat we gedaald waren moesten we nu omhoog. Grote stukken hebben we gelopen ondanks onze 27 versnellingen.