=Zaterdag, 28 september 2024= Wederom raakten we het spoor bijster toen we op weg waren naar BOM JESUS do MONTE . Alles ging goed totdat we in de heuvels terecht kwamen waar veel bomen staan, de wegen smal en kronkelig zijn en er geen aanwijsborden te zien zijn. Op een gegeven moment reden we achter een grote touringcar die qua breedte net precies op de weg paste. Een tegenligger zou er niet langs kunnen. Deze chauffeur zal wel weten waar hij naartoe gaat. Erachter blijven en dan zien we wel waar we terecht komen. Dat dacht je. De bus stopte en zette zijn alarmlichten aan. Aan beide zijden van de bus smalle bermen. Als we langs de bus keken zagen we veel brandweerlieden in vol ornaat, helm en ademlucht op de man/vrouw. Ook politie stond er en sprak de chauffeur aan. Rechtdoor was blijkbaar geen optie, de bus moest linksaf een straat in maar hij kon die bocht niet maken. Heen en weer manoeuvreren lostte niets op. Alle voertuigen, het waren er inmiddels een vijftal, zouden achteruit de heuvel weer moeten afzakken. De politie kwam met een andere oplossing. Bus scherp aan de kant, waardoor er een smalle weg ontstond waar wij de bus krap aan konden passeren. Nu moesten wij linksaf de weg op. We kwamen midden in een grote parkeerplaats met allemaal ambulances. Is hier een grote ramp aan het plaatsvinden? De sfeer was er te vrolijk voor. Het bleek een landelijke wedstrijd van de brandweer te zijn. Ze moesten achter elkaar de 686 treden naar de BOM JESUS do MONTE op rennen. Het zou enkele uren gaan duren voordat al die brandweerlieden omhoog waren geklauterd. Wij konden met de tandradbaan naar boven. We hebben er een paar uur rond gezworven. Er viel veel te zien, het panorama over de stad was prachtig, het weer was geweldig. De brandweerlieden die doodvermoeid boven kwamen werden door collega’s opgevangen. Uiteindelijk namen we de tandradbaan naar beneden. Beneden was het rustiger waardoor de trappen ons aantrokken. We komen hier niet om naar de trappen te kijken. We gingen de 686 treden omhoog wat makkelijker ging dan ik verwacht had. Op diverse plateaus stonden overdekte beeldengroepen. Het bleek een kruisweg te zijn. Boven hebben we lang naar een bruidsgroep staan kijken. Gasten en familie waren in prachtige feestkleding gestoken. Wij weer de 686 treden naar beneden, waar we een grote stadsbus zagen rijden. We keken hoe die bus zijn weg vond, zodat we die route na konden rijden. Dat bleek wonderwel goed te verlopen. We hadden een stad CHAVES in Truus geprogrammeerd, zodat we zeker in de goede richting zouden rijden. De snelweg ging voornamelijk naar beneden en liep over viaducten met prachtige diepe valleien. Het gebied bestaat voornamelijk uit bos en we zagen veel plekken waar bosbranden hadden gewoed. Tot vlak bij woningen waren de branden geweest. We dronken koffie bij de 980 meter hoge berg LOMBAS VELHO . Daar besloten we om door te reizen naar de camping in het stadje REBENTAO . Een camping waar je alleen vogels hoort. ’sAvonds gingen we wandelen maar besloten het te bekorten toen een hond ons aanviel. De eigenaresse keek toe, maar deed niets.