=Maandag, 02 juni 2014= Vandaag is het nationale feestdag in Italië. Op de televisie zie je militaire parades in Rome. In de streek waar we nu zitten, Zuid Tirol en Trento merk je er niets van. Sterker, als je vraagt wat voor een feestdag het is dan schudt men zijn hoofd en zegt: "Het is een of andere gedenkdag, maar ik weet niet precies waarom". Omdat de kassa om 10 uur sluit zijn we zonder ontbijt van de camping vertrokken. De wat oudere man achter de kassa zag er een beetje nors uit, maar was toch heel vriendelijk. Hij vroeg waar we heen gingen en of de camping bevallen was. Gisteren bij aankomst leek het een spartaanse camping, maar het was luxer dan verwacht. Prachtig onderhouden sanitair met voldoende warm water. Donkere ongure mannen die gisteravond naar ons gluurden bleken vaders van een groep kinderen die zich helemaal klaarmaakten om een bergwandeling te gaan maken. Je beeldt je meer in dan er in werkelijkheid te zien valt. We gaan op route naar onze eerste rustplaats, CAVALESE . CAVALESE is een klein gezellig stadje. Niet veel bijzonders te zien, maar het straalt wel iets uit. De winkels waren open, zodat we wat inkopen konden doen. Op een klein terrasje voor het winkelcentrum bestelde we onze Kaffee mit Kuche. Wat een plotseling opkomend probleem als de serveerster alleen maar Italiaans spreekt. Koffie bestellen lukte nog wel met cappuccino. Maar hoe bestel je nu een Kuche? De serveerster kwam er niet uit en vroeg ons even te wachten. Ze liep naar binnen en na enige minuten kwam ze naar buiten met een duidelijk geleerd Engels zinnetje: "Follow me inside, there you can choose your cake". We hadden met ons drieën flink lol om de manier waarop we elkaar iets duidelijk moesten maken. Vanuit CAVALESE zou onze volgende bestemming CEMBRA zijn. Daar heb je piramides met bovenop de top een rotsblok. Dit rotsblok houdt de regen tegen, waardoor er rondom de rots erosie ontstaat en onder het rotsblok niet. Gevolg: een dertig meter hoge gesteente piek, met daarbovenop een balancerend rotsblok. De route ernaar toe is weer van het bekende haarspeldbochten werk. In CEMBRA aangekomen zochten we eerst een parkeerplaats en gingen lopend op zoek naar de juiste plek waar we zijn moesten. Op een terras waren een viertal mannen een veelstemmig lied aan het zingen. Het klonk prachtig en we applaudisseerden. We liepen verder, want we waren op zoek naar de PYRAMIDI DI SEGONZONA Al lopend kwamen we een routebord tegen, zodat we wisten dat we er met de auto naar toe konden gaan. Dat deden we en kwamen een kwartier later aan bij een parkeerplaats met kiosk en entreekassa. We besloten onze bergschoenen en wandelstokken mee te nemen. Zag er misschien belachelijk uit met al die toeristen op zomerschoenen. We liepen met een groot gezin mee de wandelroute op richting piramides. We liepen achter tien mensen aan en langzaam aan werden het er steeds minder. Op het laatst liepen wij voorop en de anderen achter ons aan. Het pad was steil, smal, vol rotsblokken en schuivend grind. De afgronden naast ons waren soms tientallen meters diep. Gisteren hadden we besloten om geen bergwandeling meer te maken, maar zonder het te willen kwamen we er toch weer in terecht. Het was warm, maar we klaagden niet. De afgelopen dagen hadden we het koud genoeg gehad. Vanaf de piramides gingen we op weg naar een camping. We kozen voor CALDONAZZO . Deze camping ligt aan een meer en je rijdt ongeveer drie kilometer door een flaneerstraat met allemaal campings, restaurants, bars, strandingangen en een heleboel flanerende mensen. Leuk om al die bedrijvigheid te zien. De camping bleek luxe, de receptie bijzonder vriendelijk. Ze spraken Duits om zich goed verstaanbaar te kunnen maken bij de toeristen. Op de camping sloeg de verbazing toe. Voor 95% was de camping vol bezet, maar het overgrote deel daarvan waren Nederlanders. Zoveel hadden we er nog nooit bij elkaar gezien. En dat voor een normale week in juni. In de avond gingen we eten in de pizzeria die bij de camping hoort. De serveerster merkte dat wij Nederlands spraken en ze vroeg of ze haar Nederlands met ons mocht oefenen. Ze had twee maanden in een gelateria in ASSEN gewerkt en haar vriend was half Nederlands. Haar uitspraak was perfect en bijna zonder accent. Ze sprak alleen langzaam en had moeite met het vinden van de juiste benamingen. Een gezellige en leuke afsluiting van de dag.