=Donderdag, 05 juni 2014= Na ons bezoek aan de archeologie zijn we op reis gegaan naar onze vaste stek te PIANO PORLEZZA We gaan op bezoek bij Pia, Jan, Glenda, Moreno en de camping-eigenaars van RANNOCHIO. De tocht ernaar toe loopt over een bergrug. De meeste routes in deze streek volgen de Noord-Zuid route overeenkomstig de valleien. Wil je van het ene naar het andere dal dan heb je de keuze om via de dalen om te rijden of dwars over de bergrug te reizen. We kozen voor dat laatste. We volgen Truus altijd via de wegenkaart, omdat we weinig vertrouwen in haar hebben. Omdat die kaart onvoldoende detail weergeeft, kwamen we toch weer op een c- weg uit. Een bergweg niet breder dan 3 meter met een grote stroom tegenliggers zegt genoeg over deze tocht. Gelukkig waren we wel in staat om de B-route terug te vinden. Ik vind het steeds weer een natuurwonder als je vanuit de hoge bergen het vlakke PO- LANDSCHAP in rijdt. Je rijdt urenlang over slingerende haarspeldbochten en door hoge kloven. Plotseling draai je een haarspeldbocht in en dan zie je recht vooruit het PO-LANDSCHAP onder je liggen, volkomen vlak en circa 1000 meter lager dan waar je nu rijdt. De haarspeldbochten naar beneden toe zijn wel spannend, vooral als je vooraan de colonne rijdt. We besluiten tegenwoordig om op een gegeven moment te stoppen, de colonne te laten passeren en wij plakken ons dan aan de staart weer vast. Je voorgangers vangen dan de tegenliggers op en ze geven de snelheid aan, waarmee je een onoverzichtelijk bocht kunt inrijden. Dat is veel minder inspannend dan het vooraan rijden. De route rijdt langs het COMOMEER richting LUGANO/COMO. De huizen hebben een rijkere uitstraling dan de omgeving van ISEO. Toch nog onverwachte haarspeldbochten nabij MENNAGIO . Vlak voor sluitingstijd kwamen we aan op de camping. Men herkende ons direct en kwam handen schudden. Wat wederwaardigheden uitgewisseld en vervolgens onze plek helemaal achterin de camping opgezocht. Agaath wist dat dat onze lievelingsplek was en waarschuwde dat die plek in het weekend ingenomen werd door een motorclub. Dat zou weinig slapen worden. Wij blijven maar twee nachten dus daar hebben we geen last van. Omdat het laat was zijn we gaan eten in het restaurant van de camping. De eigenaar zorgde daar zelf voor de bediening en tussendoor kwam hij regelmatig even bijpraten. Hij spreekt perfect Nederlands evenals zijn vrouw. Toen we weer naar onze camper wilden gaan bleek er een behoorlijke hoosbui naar benden te komen. De eigenaar ging naar zijn huis en haalde er een paraplu voor ons. Een hevig onweer brak boven ons hoofd los. Het lijkt wel alsof onze eerste dag aan deze camping altijd gepaard gaat met regen en hevige onweer, gevolgd door prachtig zonnige dagen. Via sms zochten we contact met Pia en maakten een afspraak voor donderdagavond Bij het opstaan scheen er een flauw zonnetje. Toen ons vaste ochtendritueel voorbij was zetten we stoelen en tafel op de grasmat naast de camper, ontbijten in een heerlijk warm zonnetje. De eigenaresse van de camping kwam langs om haar paarden te voeren. We kennen haar nog als kleuter en raakten aan de praat over elkaars kinderen. Een leerling moet in Italië al rond zijn 13de jaar beslissen welk vak hij wil gaan uitoefenen. De school om dit te gaan doen is regionaal georganiseerd, waardoor de kinderen soms al om half vijf 's morgens op staan om naar school te gaan. De hele verdere dag lekker in het zonnetje gezeten bij een temperatuur van 25 graden en naar eenden gekeken. De mannetjes eend waggelt achter zijn vrouwtje aan en verdrijft alle andere eenden die in haar buurt komen. Jonge mannetjes worden dreigend verjaagd en wat ons verbaasde was dat hij ook de vreemde vrouwtjes wegjoeg. Die zijn toch niet bedreigend voor hem?