=Dinsdag, 10 juni 2014= In tegenstelling tot de verwachting was het vannacht niet drie graden doch twaalf graden. Alle jassen die we over ons heen hadden getrokken maakten het bloedheet. Het ontbijt had tegenslag doordat onze gasfles op raakte. Een beetje sneller dan verwacht met ons dagelijkse eitje en een potje thee. Thee gezet met ons net nieuw gekochte elektrisch Italiaanse espresso koffiezetapparaat. Tegen elf uur vertrokken we naar COURMAYEUR waar naar verwachting een kabelbaan liep. Op onze landkaart OSMAND zagen we het beginpunt. Dit aan Truus verteld en de reis kon beginnen. Op de aangekomen plek was wel een gesloten kabelbaan. Op de kaart de volgende baan gezocht. Die lag een paar kilometer noordelijker. Via Truus kwamen we op een rotonde terecht waar ook de Carabinieri een verkeerscontrole hield. Van schrik misten we de afslag en reden verkeerd. Weg teruggevonden en weer langs de Carabinieri. De rotonde was echter klein en we konden de scherpe bocht niet nemen, vandaar de rotonde 360 graden nemen. Wederom langs de carabinieri die nu aangaf dat we sneller door moesten rijden. Bij de kabelbaan aangekomen bleek ook die gesloten te zijn. Via ons reisboek zochten we het precieze beginpunt van een kabelbaan op. Die zou moeten liggen in het vijf kilometer noordelijker gelegen ENTREVE . Daar aangekomen reden we bijna de parkeerplaats voorbij. Het was precies in een haarspeldbocht. Je kunt er voor drie euro een hele dag staan. Ernaast liggen restaurants en bij één daarvan bestelden we een sandwich met cappuccino. We hadden net besteld toen de kassa van de kabelbaan openging. Marja ging direct kaartjes kopen terwijl ik met de mevrouw zou afrekenen. De man die de kaartjes verkocht vroeg of Marja het niet te koud zou krijgen op het tweede deel van de route. Ook gaf hij aan dat de gondel binnen vijftien minuten zou vertrekken, waarop we tegen de mevrouw zeiden dat we maar een kwartier de tijd hadden. Ze maakte direct de bestelling klaar en kwam het brengen met twee lunchpakketzakjes erbij, zodat we het onderweg konden eten. Een lieve dame. De route zou uit twee gedeelten bestaan. Halverwege moesten we overstappen in een andere gondel. De eerste etappe ging steil omhoog en je zag onder je de afgronden dieper worden. Al snel zit je een paar honderd meter hoger. Het uitzicht was adembenemend. De route van LE PALUD op 1370 meter hoogte, naar PAVILLON DU MONT FRÉTY op 2173 meter overbrug je met gemak. Halverwege staat een ondersteuningsmast en als je die passeert dan verandert de stijgsnelheid plotseling en gaat de gondel hevig slingeren. Dat hoort zo maar geeft geen enkel gevaar. De temperatuur op de eerste halte is aangenaam. De vervolg gondel vertrekt binnen vijf minuten dus weinig tijd om rond te kijken. Dat kan overigens wel als je dat wilt. Dan neem je één van de volgende ritten. De rit van PAVILLON DU MONT FRÉTY naar VECCHIO RIFUGIO TORINO op 3335 meter is nog spectaculairder. Je bent dan al boven de sneeuwgrens en overal om je heen zie je gletsjers, besneeuwde bergtoppen en bovenal de piek van de MONT BLANC. We hebben bijna een uur rondgekeken naar het indrukwekkende landschap boven ons, onder ons en om ons heen. Drie kraaien houden schijngevechten en ééntje probeerde een lichtbruine vogel te pakken. Door allerlei schijnbewegingen en door harder te vliegen kon deze laatste ontsnappen. Opvallend waren de vele vlinders die je op deze hoogte nog ziet fladderen. Via een trap van tweehonderd treden kon je nog een verdieping hoger komen. Een hele klim want er zijn geen tussenliggende platforms gemaakt. Alle treden loop je achter elkaar door naar boven. Het is de moeite beslist waard. Een geweldige omgeving, waar je weinig woorden aan hoeft te besteden. Vijftig meter boven ons zijn ze een nieuw kabelbaan station aan het maken. Ongelofelijk hoe zij al die machines en bouwmaterialen naar boven weten te krijgen. En dan moet je het ook nog eens in elkaar weten te zetten. Ik zou daarvan wel eens een video willen zien. Grote graafmachines staan op een bergtop, waarvan het plateau even groot is als de graafmachine. Twee meter naar rechts en hij stort omlaag. Mensen die lopen op bouwcontructies met onder hen vijfhonderd meter afgrond, mensen die op de kabels van de kabelbaan zitten en daar werkzaamheden uitvoeren. Als je geen hoogtevrees hebt dan kun je hier goed geld verdienen. Op een gegeven moment komt er een parapenter vanuit de Franse kant over de top van de Mont Blanc vliegen. Je gelooft je ogen niet. Dat moet toch wel een bijzonder gevoel geven. Overigens hebben we de top van de Mont Blanc hooguit dertig minuten gezien. De rest van de tijd zat hij in de wolken. We daalden weer af na gesproken te hebben met twee mannen die gepakt en bezakt boven kwamen. Zij waren voor hun werk op weg naar de top van de DENTE DEL GIGANTE op 4014 meter hoogte. Zij zouden in een tent op de gletsjer overnachten en dan heel vroeg in de ochtend op weg gaan. Voor de middag moesten ze klaar zijn want dan ging het stormen. Op de PAVILLON DU MONT FRÉTY aangekomen hebben we wat gedronken in het plaatselijke restaurant. Je bent hier weer onder de sneeuwgrens en dat merk je door de fiks hogere temperatuur. Vanaf de VALLEE BLANCHE zagen we donkere wolken op ons afkomen. Omdat de zon erop stond kon het zijn dat de wolken grijzer waren dan in werkelijkheid. Beneden in het dal begon het te onweren. Het was drukkend benauwd. De bui kwam een uur te laat want we hadden dit wel willen meemaken bovenop de berg. Toen we op de camping aankwamen bracht de eigenaar onze was. Het begon te regenen en omdat we er niet waren hadden ze ons wasgoed van de lijn gehaald, zodat het bij hem verder kon drogen. Dit is het voordeel van een kleine bergcamping. Daar heeft men oog voor zijn gasten.