=Woensdag, 11 juni 2014= Vandaag begint de terugreis. Zoals afgesproken gaan we eerst naar de dierentuin van INTROD , een klein plaatsje westelijk van SARRE. Bij de ingang is een kleine parkeerplaats waardoor je er makkelijk kunt komen. De receptioniste was een vriendelijke jonge vrouw die eerst in het Italiaans en daarna in goed Engels uitlegde hoe het park in elkaar stak. Het zijn allemaal lokaal voorkomende dieren. Het liep al tegen elf uur, waardoor alle beesten hun rustplek hadden opgezocht. In eerste instantie zag je daarom geen enkel dier, totdat je ontdekt had waar de dieren zich verbergen. Sommige beesten zijn zo goed gecamoufleerd dat je ze niet ziet ondanks dat je er maar een paar meter vanaf bent. Een liggend wild zwijn heeft dezelfde kleur als de erachter liggende rotsblokken. We zagen herten, een haas, steenbokken, bergmarmotten. Vooral de grote uilen maakten indruk. Als zij hun vleugels uitslaan dan zijn ze zeker anderhalve meter breed. En hun klauwen zullen geduchte wapens zijn. Onze reis ging verder naar de GRANDE PASSO DI SAN BERNARDINO . Vooral de laatste 10 kilometer voor de pas zelf zijn indrukwekkend. Je ziet de weg hoog boven je in diverse etappes naar boven kruipen. Je bent gescheiden van de afgronden door wit geverfde stenen, die je niet zullen tegenhouden als je de berm inschiet. Het landschap is ruig en doet aan Ierland denken. We kwamen onderweg diverse wielrenners tegen die de berg opklommen. Petje af. Bovenop de pas aangekomen rijd je zonder het te weten de Italiaanse grens over. En tweehonderd meter verderop hetzelfde bij de Zwitserse grens. We moesten een vignet kopen, dus we gingen naar het douanekantoor. Daar hoorden we wel stemmen maar er zat niemand bij het loket. Overigens overkwam ons dit ook bij de Zwitsers-Duitse grens. Niemand te zien. Na enige tijd klopten we op de deur om aandacht te trekken. De beambte kwam terstond en verkocht ons het vignet waarbij we zelfs op die afgelegen plek konden betalen met de pinpas. We konden kiezen om in Franken of in Euro's te betalen. We hadden geen Franken en gingen daarom lopend terug naar Italië om koffie te drinken. Alleen oud uitziende bruingrijze panden stonden er. Er stond restaurant op dus gingen we naar binnen. Het was een gezellig en warm aandoend klein restaurant dat helemaal bezet was met etende mensen. We bestelden koffie met een croissant en werden ondanks de drukte snel en vriendelijk geholpen. En dat alles voor nog geen vijf euro voor twee personen. Na het eten hebben we nog wat rondgezworven op de pas. Normaliter overnachten we onze laatste nacht bij een Raststätte naast de Duitse Autobahn. Dit keer besloten we een camping op te zoeken. We kozen voor NEUENBURG AM RHEIN . Een afgelegen camping maar wel uitstekend voorzien van faciliteiten voor de gasten. We hebben er heerlijk gegeten in het restaurant van de camping. Een heel lieve serveerster die duidelijk plezier had in haar werk. Ondanks de drukte en de hitte (35 graden rond 19.00 uur) bleef ze attent, vriendelijk en goedlachs. De avond sloten we af met een fietstocht naar de RIJN , die daar een honderd meter breed is, zeer snel stroomt en de grens vormt tussen Duitsland en Frankrijk.