= Maandag, 24 september 2007= Het nadeel van laat in het seizoen reizen is dat je echt op zoek moet naar open campings. Gevolg is dat je grote afstanden reist en daardoor minder ziet dan je zou wensen. Normaliter trekken we van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid en zoeken we tegen de avond een camping. Je kunt dan heel effectief reizen.Vandaag ontdekte Marja de term HANGMANNEN. Op veel dorpspleintjes zie je groepen van zes tot tien mannen bij elkaar zitten. Vaak op plekken waar wat kan gebeuren, zoals drukke kruispunten, scherpe bochten of moeilijke pleinen. In MANDURIA wilden we de vindplaatsen van de Messapische beschaving bekijken. Het dorpje heeft echter zulke eng smalle straatjes dat we niet naar het centrum durfden te rijden. We hadden geen toeristische kaart van het stadje, dus we wisten ook niet waar de opgravingen zouden liggen. Veel dorpen in deze omgeving hebben ongehoord smalle wegen. In Nederland zie je ze aan voor stegen, hier zijn het echter doorgaande wegen. Gelukkig helpt Truus ons in de meeste gevallen. Soms zit ze er echter wel eens naast en kom je midden in een oude woonwijk terecht. De wijk SASSI in MATERA was een bezienswaardigheid. Het heeft veel weg van de oude bergdorpjes die we tot nu toe gezien hebben, het is alleen vele malen groter. Het uitzicht over de wijk is indrukwekkend. Een ongeordende hoop huizen, stegen en schuren bij elkaar. Volgens mij heb je dagen nodig om de weg te leren kennen in de wijk. Volgens de beschrijving in het boek "Christ stopped at Eboli" van Carlo Levi was het een zeer armoedige wijk geweest. Nu zie je steeds meer huizen omgebouwd worden tot luxe appartementen met een oud uitziende gevel. Over enkele jaren zal het een geliefd woonoord van bemiddelde mensen zijn en zie je niets meer van de sfeer die de zus van Carlo Levi beschrijft. In een klein cafe met een klassiek Grieks aandoende serveerster aten we panini's. Garmin bracht ons weer terug naar de auto, waarbij we onderweg de waterput van MATERA hebben bekeken. Hier werd in de vorige eeuw het regenwater opgevangen voor de watervoorziening van het stadje. De weg naar een nieuwe camping was bergachtig. Het ene moment zag je huizen zo'n driehonderd meter boven je op een rotsplateau liggen, een paar honderd meter later lagen de huizen driehonderd meter onder je. Het lijkt net of je in een vliegtuig door het landschap gaat. Bij het invallen van de duisternis bereikten we volgens het ANWB boek de camping van FAIANO. In werkelijkheid ligt de camping in het dorpje PONTECAGNANO onder SALERNO. Het was spitsuur en de smalle, kronkelende en onverlichte straat moesten we met redelijk hoge snelheid doorkruisen om het spitsverkeer niet te hinderen. De campingcoördinaten volgens het ANWB boek hadden we in GARMIN geprogrammeerd, zodat we goed konden zien hoever de camping nog van ons af was. Gewoontegetrouw leest Marja deze afstanden per 100 meter hardop voor, zodat ik goed kan inschatten wanneer ik op de rem moet trappen. Het Italiaanse getoeter van het spitsverkeer is vervolgens voorspelbaar. Deze combinatie van Truus die ons op de juiste weg zet, Garmin die de juiste plek aangeeft en Marja die opleest hoever we nog moeten rijden bevalt me goed. We zijn op die manier al heel wat keren veilig op de plek van bestemming aangekomen. De poort van de camping was op slot en we dachten dat ook deze camping gesloten was, toen er uit het donker een mevrouw kwam aanlopen die van verre ons al aanriep om even te wachten. Ze maakte de poort open, vroeg hoelang we wilden blijven en ze gaf aan waar een goede plek voor ons beschikbaar was. Omdat we moe waren van de reis parkeerden we de auto niet direct, maar bleven even op de weg staan om de camping in ons op te nemen. De camping-eigenaar kwam naar ons toe en vroeg of hij ons kon helpen. We raakten aan de praat en dat eindigde met de belofte van de mevrouw van de camping dat zij de volgende avond voor ons een echte Italiaanse maaltijd zou bereiden. Later in de avond vroeg ze nog of wij van verse vis hielden, want dan zou ze die morgenochtend van de markt meenemen. Deze avond hebben we onszelf getrakteerd op bruine bonen soep. Je kunt nog in t-shirt buiten zitten. Djamila stuurt ons een sms’je. Ze is ziek vanuit Utrecht naar huis gekomen, Talitha heeft de auto gepakt en haar opgehaald.