=Zondag, 23 september 2007= Gisteravond dachten we dat er een schietbaan in de buurt was, maar even later merkten we dat het vuurwerk was. Bij ons doen ze dat in het donker, hier in de avondschemering. Vanochtend was het werkelijk een schietbaan, lokale jagers waren vogeltjes aan het schieten. Je zult maar een Italiaanse duif zijn. Vandaag is het de dag van LECCE . In Nederland hadden we al besloten dat we deze stad wilden zien. Truus lieten we een parkeerplaats zoeken en daarna gingen we op weg. Na wat kleine misverstanden tussen Truus en ons kwamen we keurig op de bestemde plaats in LECCE aan. De inrit van de parkeerplaats was zo smal dat we er maar net in konden. Garmin (mijn handheld GPS) stelde ik in op de auto, zodat we hem aan het einde van de omzwervingen weer konden terugvinden. Volgens Truus waren we vlak bij het historische centrum van LECCE. Binnen een kwartier stonden we dan ook op het PLAZA SAN ORENZO. De Italianen waren druk aan het flaneren, het hele plein liep vol. Op een plattegrond van LECCE stond aangegeven hoe je het centrum kon doorkruisen, zodat je alle bijzonderheden kon zien. Eerst op een terrasje een cappuccino drinken. Je krijgt het hier samen met een glas water en echte cacao op het schuim. Spoel je je mond met het water en drink je vervolgens de cappuccino dan glijdt de smaak van cacao en koffie als een engeltje over je tong. Toevallig zaten we tegenover het kasteel van Karel de vijfde met een drukke straat tussen ons en het kasteel. Oversteken via het zebrapad kan maar het is niet zeker of de auto's voor je stoppen. Meestal proberen ze om je heen te rijden, tenzij Marja een Italiaanse chauffeur op haar pad kruist, want dan wordt er gestopt. Het mooie van Italië is dat je door armoedige en soms verwaarloosde straatjes loopt. Als je dan een hoek omslaat sta je plotseling oog in oog met de meest mooie gebouwen, zoals de BASILICA DI SANTA GROCE . Het heeft geen enkel plat vlak op de gevel, elke vierkante centimeter is bewerkt. Of wat dacht je van het bisschoppelijke paleis op de PALAZZO DUOMO met een toren die zo hoog is dat de uitkijkposten tegen piraten zowel de ADRIATISCHE ZEE als de IONISCHE ZEE konden zien. De wandeling door LECCE onder het genot van een ijsje was de reis alleszins waard. Vanuit LECCE doorgereden naar GALLIPOLI. Voordeel van een zondag is dat in LECCE de winkels om één uur sluiten en er daarna vrijwel niemand meer op straat is. We konden op ons gemak de stad uitrijden en kwamen hooguit 20 auto's tegen. GALLIPOLI is een visserstad gebouwd op een eiland. Overal vis, vissersboten en kerken. Veel huizen in geel/wit of blauw/wit. Je ziet veel Griekse bouwstijlen, maar ook Arabische. Ook hier de bekende doorkijkjes met kleurrijke taferelen. In het dorpje P ATU zochten we de tempel CANTOPIETRE dat uit de Messapische tijd schijnt te stammen. Zeker weten doen ze dat echter niet. We zagen een "ANWB"-bordje staan, maar na dat ene bordje zagen we niets meer. Het stadje is te groot om op de bonne fooi te gaan zoeken. We zijn doorgereden naar de basiliek in SANTA MARIA DI LEUCA. Op zondagavond zal de kerk toch wel open zijn. Alle Italianen die we in LECCE mistten zaten waarschijnlijk in de basiliek. Met moeite konden we een parkeerplaats vinden. Bij de biechtstoelen zat een groot aantal mensen te wachten, opmerkelijk genoeg vrijwel alleen vrouwen. Wij zijn vroom geweest dus wij konden verder lopen. De avond hebben we afgesloten met het kijken naar de ondergaande zon.