=Donderdag, 17 september 2015= We gaan vandaag op zoek naar het drielandenpunt. Daar komen Duitsland, Tsjechië en Polen bij elkaar. Het plaatsje ZITTAU ligt er vlak in de buurt. De we ernaar toe is weer typisch Duits. Glooiende kronkelwegen met daarnaast weidse maïsvelden of omgeploegd land. Naarmate we dichter naar ZITTAU komen lijkt het aantal huizen af te nemen. De autoweg wordt steeds stiller, soms rijden we minuten zonder andere auto's te zien. ZITTAU blijkt een klein welvarend stadje te zijn. De camping is ruim parkachtig opgezet. De receptionist adviseert om langer dan één nacht te blijven en hij stopt ons vol met folders van bezienswaardigheden, die hij uitgebreid toelicht. Hij geeft ons zelfs korting en wij laten ons ompraten. Er zijn meer mogelijkheden in de omgeving dan wij dachten en aangezien we geen reisplan hebben leek het aannemelijk om langer te blijven. De temperatuur is goed en we besluiten om een fietstocht te maken rondom de OLBERSDORFSER SEE . Een route die volgens de receptionist goed te rijden is en ongeveer 4 kilometer lang. Het water is ontstaan nadat er bruinkool in dagbouw is gedolven. In 1990 is die mijn gesloten en heeft men het gebied geschikt gemaakt voor recreatie. Het project ziet er geslaagd uit. Halverwege de rondweg is een zandstrand en we besluiten om daar een paar uur in de zon te gaan liggen. 's Avonds een flinke kom linzensoep gegeten gevolgd door een warm kop thee. Om acht uur is het hier al pikkedonker. Er steekt een flinke wind op en volgens internet komt er regen aan.