=Zondag, 20 september 2015= Vannacht werden we verrast door een vuurwerkshow in een naburig dorp. Het was een mooi spektakel. Hoe zouden ze voorkomen dat het vuurwerk een bosbrand kan veroorzaken. Tijdens het kijken viel het Marja op dat er een donkere vlek voor onze voeten lag. In het licht van onze zaklamp bleek het een grote egel te zijn die afwachtte wat we gingen doen. We lieten het beestje verder met rust. Vannacht gingen we rond vier uur naar het toilet. Onze vertrouwde ORION/PLEIADEN waren weer zichtbaar, net als een zeer heldere VENUS. Na ons gebruikelijke ochtendritueel stapten we in onze camper op het moment dat het ging regenen. We arriveerden in GÖHRLITZ toen het weer droog was. Omdat het zondag was konden we redelijk goed in het centrum parkeren. In eerste instantie vielen de slecht onderhouden gebouwen op, maar toen we in het centrum aankwamen zagen we op het marktplein een prachtig gerenoveerde stad. Het stadje was gevuld met gezelschappen bestaande uit een groep mannen met de bijbehorende groep vrouwen erbij lopend. Soms voorafgaand aan de mannen, soms volgend. Zelfs in de restaurants zagen we deze scheiding die blijkbaar vanzelf ontstaat. 's Morgens hadden we het samen over mensen die we op campings tegenkomen gedurende een paar uur om ze daarna nooit meer te zien. Je kunt 80 jaar leven en mensen tegenkomen gedurende een aantal minuten om ze daarna nooit meer tegen te komen. Toen we vanmorgen aan het ontbijten waren had ik die gedachte bij een jong stel dat even verderop kampeerde. Ze reden op hun fiets weg en het schoot door mijn hoofd dat ik ze nooit meer zou zien. Datzelfde stel kwamen we vandaag 50 kilometer verder tegen op een pleintje in GÖRLITZ. GÖRLITZ blijkt een prachtige stad te zijn met een ongekend mooie architectuur. We slenterden wat door de straten en overal zagen we wel iets dat onze aandacht trok. Het zonnetje werkte goed mee om er een leuke sightseeing van te maken. Wat opvalt is dat de evangelisch lutherse kerken een dubbele indruk geven. De kerken zijn protestants kaal, maar desondanks heeft elke kerk een prachtig altaar met kaarsen en schilderijen en staan her en der Mariabeelden met gedachte kaarsjes. Het katholicisme heeft men nergens helemaal uitgebannen. Het bijzondere van GÖRLITZ is dat het door de rivier de NEISSER gescheiden is in een Pools en een Duits deel. We staken de brug over en proefden de sfeer in het Poolse deel. Die overgang was net zo groot als bij het drielandenpunt punt. Van een levendige rijk uitstralende stad kom je terecht in flatwijken die het midden houden tussen de Parijse suburbia en de oude Bijlmermeer. De uitstraling is melancholisch en er lopen viel jongens rond met dezelfde uitgebluste gezichtsuitdrukking. Ze kijken je aan maar groeten je niet. De gebouwen zien er meestal troosteloos uit en de winkels zijn open zonder klanten. Je voelt er je niet helemaal op je gemak. We staken een andere brug over richting Duitsland. Daar liepen we zonder aarzelen door een donker park waar na een paar meter al jonge kinderen vrolijk aan het spelen waren. De ouderparen die er lopen hebben een goedmoedige blik. Via een goed te rijden provinciale weg reden we op enkele honderden meters afstand van de Poolse grens naar het noorden richting COTTBUS In eerste instantie een glooiend landschap zoals in Noord Frankrijk. Verderop een vlak gebied dat veel op de Veluwe lijkt. We reden vele kilometers langs grote Duitse Wehrmacht schietbanen. Tijdens een miezerige regenbui reden we vlak langs een grote graafmachine van een bruinkoolmijn. Een prachtig fotoplaatje z'on grote monsterachtige machine in de nevel. We vonden een camping in HALBENDORF . Vreemd genoeg is de receptie alleen open tussen 10 en 12 uur. Als je wilt douchen kan dat pas na 10 uur, omdat je dan pas douchemuntjes kunt kopen. Een beetje een spookachtige camping. Vrijwel geen gasten, geen receptie, weinig verlichting, veel regen, een groot meer