=Donderdag, 20 mei 2010= Vanaf de ingang van de camping rijdt een pendelbusje naar de VESUVIUS . Wij besluiten om met de camper te gaan, zodat we na het bezoek direct naar onze nieuwe bestemming kunnen rijden. Voor de tweede of derde maal bracht Truus ons in de problemen door binnenroutes te nemen. Nu kwamen we in drukke achterbuurten van Napels terecht met smalle doorgangen. Scooters en brommers schieten links en rechts voorbij en proberen tussen ons en geparkeerde auto's door te wringen. We rijden stug door en pakken op zijn Italiaans voorrang, zodat het gewriemel van die tweewielers op een gegeven moment stopt. Ze blijven achter ons. Zodra we uit de voorsteden weg waren kwamen we op goede bergweggetjes terecht richting VESUVIUS. Plotseling een scherpe bocht naar links gevolgd door een gigantisch hek dat voor ons opdoemt. Achter het hek staan legergroene vrachtauto's. De weg loopt dood op dat hek, zijn we per ongeluk op een kazerneterrein beland? Het bleek de toegang tot het beschermde natuurterrein van de VESUVIO te zijn. Je kunt hier je auto parkeren en in een terreinbus stappen. Voor de poort staat een man bij wie je betaalt voor de entree en voor het parkeren. Aanvankelijk denk je weer: "worden we getild?" Achteraf valt dat wel mee. De bergweg naar de top blijkt inderdaad onbegaanbaar voor onze camper te zijn en eenmaal boven aangekomen is er amper parkeerplaats. Vanaf de parkeerplaats lopen we via een smal looppad verder naar boven. Een behoorlijke klim en door onze sportieve aanleg kwamen wij als eersten boven met ruime voorsprong op het peloton. Later horen we van anderen dat de noordwestelijke route makkelijker is. Op de top werden we opgevangen door een Engels sprekende gids die ons kort uitleg gaf over de geschiedenis van de vulkaan. Hij wees ook de plek van POMPEÏ aan. In het midden van de foto zie je een lange doorgaande weg. Aan het einde van de weg zie je een wat donker gebied. Dat is POMPEÏ . Zelfs met een verrekijker zouden we die plaats niet gevonden hebben. Als je vanaf POMPEÏ naar de VESUVIO kijkt dan denk je: "Die vulkaan ligt behoorlijk ver weg, waarom konden de mensen toen niet wegkomen?". Zie de derde foto uit voorgaande weblog ‘Herinnering aan Napels en Pompeï ‘. Sta je echter op de vulkaan en kijk je terug dan denk je: "Wat ligt POMPEÏ dichtbij. Geen wonder dat ze niet wegkwamen." Als je dat kleine POMPEÏ tussen dat gigantisch grote NAPELS ziet liggen dan slaat de schrik om je hart. Een vergelijkbare vulkaanuitbarsting zal de grootste ramp ooit in EUROPA worden. Na een uurtje zagen we de wolken boven de bergen van AMALFI komen, teken om terug te gaan. Bij de bus aangekomen was het behoorlijk koud en regenachtig. Een hoop toeristen blijken zich te vergissen met de kleding. Ze komen vanuit het warme NAPELS in zomerkleding en hebben geen truien, broeken of regenkleding bij zich. Voor hen was een teken aan de wand het feit dat alle gidsen warme regenkleding droegen Vanaf de VESUVIUS besloten we om een groot stuk richting CALABRIA te rijden. het weer was niet echt geweldig. Een beetje regenachtig. Op zeeniveau was de temperatuur goed, tegen de 22 graden. Bij bergpassen zakte die temperatuur echter naar 6 graden. Onderweg reden we door de wattendekens in de bergpassen en kwamen we voorbij het stadje EBOLI . De wereld bleek er niet op te houden. Vlak voor de camping in de buurt van CORIGLIANO CALABRO kwamen we op een eenbaansweg terecht, dat eindigde in een klein dorp zonder bewoners. De wegen werden smalle grindbanen. De camping zou dus nog wel eens kunnen tegenvallen. Wat een contrast. Toen we de poort binnenreden stonden we in een grote groene tuin, met een prachtig luxe hotel. We meldden ons bij de receptie, waar de baliemedewerkster duidelijk geen ervaring had met campinggasten. Ze herkende ons campingcarnet niet en wilde onze paspoorten hebben. Die geven we echter nooit af en de chef werd erbij geroepen. Die legde haar uit hoe het werkte. Het ging allemaal in een gemoedelijke sfeer en we hadden het gevoel dat men de gasten op alle mogelijke manieren in de watten legt. Met onze camper reden we via een ruime toegangsweg de camping op. Aan weerskanten winkels zonder publiek. Op de camping stonden een tiental campers onder hoge bomen. In een warme droge zomer zou ik niet graag op deze plaats staan. De dennennaalden op de grond lagen in een dik pakket en één vonkje is voldoende om in een vuurzee terecht te komen. Na ons geïnstalleerd te hebben gingen we boodschappen doen in de winkels. Omdat we de enige bezoekers waren werden we in alle winkels perfect geholpen. Je vraagt je af hoe zo'n camping rendabel is. We telden in de avond 20 personeelsleden op een bezetting van 10 campers, zeg 25 gasten.