=Dinsdag, 25 mei 2010= We waren vroeg op. Marja stond bij de reling naar de haven te kijken. Zo langzamerhand ga je de leefpatronen herkennen. Het is ogenschijnlijk een hele hechte gemeenschap zonder haast. De bootjes komen van zee, de schippers bekijken elkaars vangsten, praten wat. Er staan personenauto’s te wachten, die bij binnenkomst van een schip ernaar toegaan en de vis opkopen. Om de hoek van de kade verkopen een zestal vrouwen vis vanaf een kar aan voorbijgangers. Een zestal mannen is al dagen bezig om een scheepsnieuwbouw op het strand te maken. Ze monteren de motor, of liever één kijkt hoe hij het gaat aanpakken, de andere vijf staan erachter en kijken toe. In de loop van de dag gingen we richting TROPEA. Het was daar te druk en we reden dit stadje voorbij totdat we een rustige strandopgang vonden. We hebben enkele uren in de zon liggen bakken met de auto op loop afstand. Hadden we dorst dan liepen we naar de camper om uit de koelkast wat fris te pakken. op het kilometers lange strand lagen slechts enkele mensen. Onderweg naar CATANZARO kwamen we toch weer die vreemde niet afgebouwde woningen tegen. Aan deze oostkust van Italië zie je het verschil met de zeer toeristische westkust. Het invallen van de duisternis op de oostelijke Italiaanse kust is minder spectaculair. Het lijkt meer op een opkomende nevel verlicht door de maan.