=Woensdag, 28 mei 2014= Bij het opstaan was de lucht dik bewolkt, het beloofde niet veel goeds. We deden rustig aan terwijl we keken naar een man die aan het meer vissen probeerde te vangen. Een merel zat hoog in een boom zijn territorium te bezingen, totdat er een vrouwtje langs kwam. Onder de bomen zagen we een bijna zwart eekhoorntje een veilige plek zoeken. Een mooi gekleurde vogel ter grootte van een mus kwam op nog geen dertig centimeter vanaf mijn handen zitten. Ze was totaal niet bang Zoals de vorige dag besproken gingen we op weg naar het kasteel. Het witte kerkje langs de weg hebben we eerst nog bekeken. De deur was op slot, maar je kon door een raam naar binnen kijken. Het was een rijk versierde mariakapel met de nodige schilderijen en beeldhouwwerken. Volgens het programma aan de deur werd het kerkje bijna dagelijks gebruikt. vanavond was er een mariagezang om 20 uur in de avond. Het was een fotowaardige plek, waarbij we goed zicht hadden op de beide kastelen. Vanuit de lucht kwam er een matrasvlieger aanzetten, wat onze aandacht op een kabelbaan vestigde. Marja wilde naar boven. We gingen er met de auto naartoe. De kabelbaan naar de top van de TEGELBERG zag er degelijk uit en overbrugde een hoogte van circa 900 meter. We besloten kaartjes te kopen. De kabelbaan had echter middagpauze zodat we een half uurtje moesten wachten. Toen de baan openging zagen we dat er wolken ontstonden op het eindstation. Toch besloten we omhoog te gaan. Misschien zouden we boven de wolken uitkomen of zouden de wolken oplossen. Halverwege de route kwamen we in de mist terecht. Je kon hooguit 50 meter rondom kijken. Boven was het redelijk koud, maar daarop hadden we qua kleding gerekend. De uitgang van de kabelbaan was tevens de ingang van een restaurant. De ramen gaven een wit uitzicht vol wolken, zodat we besloten om een Kaffee mit Kuche te bestellen. Dat hadden ze gelukkig, Apfelstrudel mit Vanillesause. De bediening was wat amateuristisch maar wel erg vriendelijk. Na onze koffie en Kuche rustig weggewerkt te hebben zagen we de wolken langzaam breken. Door een gat in de wolken konden we een klein stukje van het dal zien. We gingen naar buiten en zagen de wolken steeds verder opentrekken. Na een half uurtje hadden we voldoende zicht om te kunnen genieten van het panorama. We zagen veel wandelaars die ondanks de mist toch te voet de berg waren opgeklommen. Je moet wel goed de weg weten want vanuit de gondel zag je dat sommige paden doodliepen op wanden of afgronden. Uiteindelijk zijn we toch bij het kasteel uitgekomen. Gisteren hadden we gezien dat je eerst een kaartje moet kopen bij een speciaal gebouw. Als je dat niet weet dan ga je met de bus naar boven en ontdek je daar dat je weer naar beneden moet om een kaartje te kopen. Ons eerste bezoekje gold een museum. We wilden meer weten van de historie. Er stond een wand helemaal volgehangen met portretten van verre familieleden. Ik begreep er niet veel van. Wat me bijbleef was dat de koninklijke familie van Beieren uit twee takken bestond. De kasteelbouwer Jozef de tweede was de laatste van de koninklijke tak. De andere tak leeft nog steeds en heeft de laatste fase van de oorlog in een concentratiekamp moeten doorbrengen Het kasteel NEUSCHWANSTEIN kun je goed bereiken door de bus te nemen. Via een speciaal smal weggetje slingert de bus zich een weg naar boven. De chauffeur doet deze trip dagelijks en weet elke bocht uit zijn hoofd. Hij rijdt dan ook met één hand aan het stuur door alle haarspeldbochten en langs ravijnen. Vanaf de halte is het nog 15 minuten lopen langs een steil pad. Van zo dicht bij lijkt het een Efteling kasteel. De logistiek om al die toeristen in goede banen door het kasteel te leiden is indrukwekkend. Je koopt beneden een kaartje, waarop een nummer en een tijdstip staan. Het tijdstip is afhankelijk van welke taal je kiest als rondleiding. Rond het aangegeven tijdstip moet je bij de kasteel ingang staan. Bij twee poorten zie je de nummers op een elektronisch bord. Als je tijdstip bijna bereikt is ga je bij de ingang staan waar jouw nummer wordt gepresenteerd. Op het aangegeven tijdstip wordt er bij de poort aangegeven dat je naar binnen kunt. Je loopt een soort sluis in waar de groep zich verzamelt. De deur gaat open en je komt in een grote hal terecht waar de gids de groep opwacht. De gids geeft in het begin een algemeen historisch overzicht en vertelt globaal in welke vertrekken we terechtkomen. Via een duizelig makende wenteltrap kom je op het bewoonde kasteel deel. Het blijkt dat grote stukken van het kasteel nooit zijn ingericht, omdat Jozef de tweede vroegtijdig overleed. Je bekijkt een groot aantal zalen en kamers, waarbij het zeer donkere interieur opvalt. Zo helwit het kasteel van buiten is, zo donker is het van binnen. Een ander opmerkelijk feit is dat het kasteel zeer groot oogt, maar dat de bewoonde kamers redelijk klein zijn. De koning bleek in zijn tijd zeer modern te zijn, het kasteel heeft stromend water uit de kranen, bezit één van de eerste Siemens telefoons, is voorzien van centrale verwarming, heeft een luxueuze keuken. Het uitzicht uit de ramen is indrukwekkend. Toch blijf je naar het kasteel kijken alsof het een duur Efteling product is. De koning is waarschijnlijk failliet gegaan aan zijn bouwdrift. Na het kasteelbezoek zijn we op weg gegaan naar de MARIENBRUG , een brug 90 meter boven een ravijn. Daarvandaan gingen we naar NASSEREITH , een kleine camping halverwege Oostenrijk. Onze reis werd vergezeld door een stevige regenbui. Toen we op de camping aankwamen was het echter weer droog, zodat we er geen last van hadden.