=Dinsdag, 27 mei 2014=
Vannacht
werd
ik
wakker
van
de
regen
op
het
dak.
De
sluizen
van
de
hemel
waren
opengezet.
Een
enorme
regenbui,
die
maar
door
bleef
gaan.
Het
opruimen
in
de
regen
vereist
goed
nadenken,
want
voordat
je
het
weet
is
alles
in
de
auto
kletsnat.
Onmiddellijk
werd
ik
met
de
neus
op
de
feiten
gedrukt.
Ik
had
vergeten
om
waterbestendige
sloffen
mee
te
nemen.
Daarmee
kun
je
in
de
regen
rondlopen
en
als
je
de
camper
in
wil
schop je die natte sloffen zo uit, waardoor het interieur droog blijft.
Na
het
douchen
besloten
we
om
zonder
ontbijt
af
te
reizen.
We
wilden
naar
het
Zeppelinmuseum
in
FRIEDRICHSHAFEN
.
Volgens
de
webpagina
van
het
museum
was
het
overdekt
en
op
korte
afstand
van
een
goede
parkeerplaats.
Naarmate
we
verder
naar
het
westen
reden
werd
het
steeds
droger.
Het
museum
was
bijzonder
in
trek
bij
ouden
van
dagen.
Busladingen
vol
werden
er
afgezet.
Vreemd
genoeg
blijven
al
die
oudjes
steevast
voor
de
ingangsdeur
stilstaan.
Het
museum
is
zeer
modern
en
pas
een
paar
weken
open.
De
animaties
zijn
bijzonder
goed,
waardoor
je
je
een
goed
beeld
kunt
vormen
hoe
een
Zeppelin
in
elkaar
zit.
Een
vrij
eenvoudige
constructie
die
echter
zeer
sterk
is.
Er
is
een
gedeelte
van
de
zeppelin
in
de
hal
nagebouwd.
Het
ziet
er
zeer
luxe
uit,
maar
voor
een
museum
is
het
te
smal.
Er
ontstond
een
lange
rij
mensen
in
de
replica,
die
echter
alles
wilden
zien
en
lezen.
Er
zat
geen
beweging
in
de
rij
en
je
kon
moeilijk
mensen
passeren.
Geen
veilige
plek
als
er
paniek
uitbreekt.
Je
komt
de
ruimte
niet
uit.
De
helft
van
het
museum
was
nog
niet toegankelijk voor het publiek.
Na
het
museumbezoek
gingen
we
op
zoek
naar
Kaffee
mit
Kuche.
Vreemd
genoeg
kun
je
dat
in
het
museumrestaurant
niet
krijgen.
Daar
kun
je
alleen
warme
maaltijden
krijgen.
We
liepen
het
stadje
in
maar
zagen
geen
plekken
met
de
gewenste
versnaperingen.
We
hadden
nog
niet
gegeten
waardoor
we
er
aan
dachten
om
maar
broodjes
bij
de
bakker
te
gaan
halen.
Plotseling
zag
Marja
een
chocolaterie
met
Kuche.
We
gingen
naar
binnen.
Het
was
druk.
Een
zeer
vriendelijke
serveerster
legde
ons
uit
wat
alle
gebakjes
aan
ingrediënten
hadden.
Het
waren
zoveel
gebakjes
dat
ze
zeker
10
minuten
aan
het
woord
was.
Als
ik
wat
lekkers
hoorde
was
ik
dat
aan
het
einde
van
de
uitleg
alweer
vergeten.
Ik
koos
blindelings
op
goed
vertrouwen.
Achteraf
gezien
een
goede
keuze;
het
was
RabarberKuche.
Via
het
drukke
haventje
slenterden
we
richting
parkeerplaats.
De
veerboten
voeren
af
en
aan,
ze
legden
hooguit
15
minuten aan en waren toen alweer vertrokken
Op
de
parkeerplaats
aangekomen
overlegden
we
waar
we
nu
naar
toe
zouden
gaan.
In
ieder
geval
naar
Oostenrijk
in
de
hoop
dat
we
daar
de
regen
konden
ontvluchten.
We
kozen
voor
een
camping
in
NASSEREITH.
We
gingen
oostwaarts
richting
de
regen.
Via
allerlei
niet
al
te
brede
doorgaande
wegen
gingen
we
richting
Oostenrijk.
Een
wegomlegging
zorgde
voor
enig
oponthoud,
omdat
je
allerlei
tegenliggende
vrachtwagens
moet
omzeilen.
De
regen
gaf
menig
fotogeniek
moment.
Vlak
voordat
we
Oostenrijk
inreden
zag
ik
in
ons
reisboek
een
foto
van
SCHLOSS
HOHENSCHWANGAU
.
Dat
bleek
in
de
buurt
van
onze
route
te
liggen.
De
bordjes
langs
de
weg
gaven
het
aan,
wat
inhield
dat
we
via
een
klein
stukje
Oostenrijk
weer
het
Duitse
grondgebied
inreden.
De
bewegwijzering
was
goed.
Het
moment
dat
we
het
sprookjeskasteel
in
de
verte
hoog
boven
de
bomen
zagen
uittoornen
zal
ik
niet
snel
vergeten.
Het
leek
wel
een
film.
Het
regende
nog
steeds
gestaag,
waardoor
een
wandeling
naar
het
kasteel
weinig
aanlokkelijk
was.
Het
liep
tegen
vijf
uur.
Vermoedelijk
zouden
we
tegen
sluitingstijd
boven
aankomen.
We
besloten
om
een
camping
te
zoeken
en
de
volgende
dag
terug
te
keren.
Op
de
zeer
luxe
camping
in
het
plaatsje
SCHWANGAU
hebben we in een uitstekend restaurant gegeten.
