=Vrijdag, 13 september 2019=

Als je bijgelovig bent dan is deze vrijdag niet de juiste dag. Voordat we wegreden uit GRANADA besloten we om een cafetaria voor de ingang van de camping te bezoeken. Een vriendelijk niet Engels sprekende vrouw hielp ons. Het was wederom een prettige kennismaking met de Spaande vriendelijkheid. We wilden richting GIBRALTAR gaan, maar daar wel een 100 km vanaf blijven. Volgens de weersinfo was daar in de nacht van vrijdag op zaterdag een klein gebied met weercode rood. We wilden de service weg volgen en kozen in Truus de korte route. Een beginnersfout die we al eerder gemaakt hebben. In LOBRES raakten we verdwaald doordat Truus ons op onverharde wegen liet rijden. Gevoelsmatig wil je dit niet en volg je de verharde wegen. Dat bleek de verkeerde keuze, want we kwamen in de smalste weggetjes uit. In het dorp bleven we rondjes rijden. Op een gegeven moment zijn we gestopt. Via de plattegrond op onze tablet verkenden we de uitrij route om uit het dorp te komen. Ik ben die weg lopend afgelopen om te zien of het begaanbare wegen waren. Dat lukte. Halverwege de route kwam er een vrouw achter ons rijden die we voor lieten gaan. Wij achter haar aan deels over onverharde wegen. Met haar als gids kwamen we weer op een doorgaande route. Tegen de middag kwamen we in een zeer onherbergzaam gebied met steile hoge rotsen CAÑON DEL GUADALFEO (TAJO DE LOS VADOS) . Het was indrukwekkend en we besloten om te stoppen. Op een parkeerplaats konden we een kopje thee zetten en genieten van het indrukwekkende bergmassief. Op de rots zagen we een rode stip die uit de toon viel in dit landschap. Met de verrekijker zagen we dat het een bergbeklimmer was die bezig was om de loodrechte wand te bedwingen. Op onze parkeerplaats waren een man en een vrouw bezig om klimmateriaal om te gespen. Ze vertelden ons dat ze op een andere plek de iets minder steile rotswand zouden gaan beklimmen. We hebben ze een uur lang gevolgd en stonden versteld hoe snel ze omhoog kwamen. Op een gegeven moment kwam de man naar beneden. Hij had zonnebrand vergeten mee te nemen, pakte het en binnen een mum van tijd was hij weer een tiental meters geklommen. We kwamen terecht bij een camping in TORRE DEL MAR . Het was nog redelijk vroeg en we reden met de fiets over het fietspad langs het strand. Eten deden we bij een restaurant aan de kustweg. Een fruitsalade bleek een grote complete maaltijd in plaats van een voorgerecht. Gelukkig hadden we een kleine wokmaaltijd als hoofdgerecht gekozen. Het was benauwd warm in de avond.