=Zondag, 15 september 2019=

Deze vakantie wordt gekenmerkt door café con leche met croissant en naranja. Zo ook vandaag in de cafetaria bij de ingang van de camping. Na ons ontbijt gingen we wandelend naar de ferry die ons naar CADIZ zou brengen. Een wandeling van anderhalve kilometer. De ferry heet in de volksmond catamaran en is belangrijk om te onthouden bij de terugweg. CADIZ is een mooie schijnbaar welgestelde stad. De straten zijn nauw, zodat het lekker koel is ondanks de fel schijnende zon. We hebben de vele straten, markten en parken doorgelopen. Opvallend mooi is de muur die de scheidslijn is tussen land en de ATLANTISCHE OCEAAN . We hebben geen enkele kerk of basiliek van binnen bekeken. Het was te mooi weer om binnen rond te lopen. Buiten kijken naar rondlopende mensen is veel leuker. Wat we wel wilden zien was de camera obscura die de receptioniste ons had aangeraden. Elk half uur is er een presentatie in een vooraf vastgelegde taal, zodat je weet hoe laat je aanwezig moet zijn. Je loopt een groot aantal trappen op en wordt bij een zaaltje opgewacht door de gids. Zij roept om dat de presentatie gaat beginnen, zodat iedereen op tijd aanwezig is. Als iedereen rond een wit tafelblad staat geeft zij aan dat zij het licht uit doet. Het is dan pikkedonker. Ze geeft uitleg over wat zij gaat doen. Op een gegeven moment zegt zij dat ze de spiegel gaat richten en zie je de omgeving op de witte tafel geprojecteerd. Het is een haarscherp beeld van de buiten omgeving. Je ziet de mensen op de straten lopen en auto’s over de straten rijden. Door de spiegel te draaien en de tafel op en neer te bewegen kan ze elk detail uit de omgeving scherp op de tafel projecteren. Ze geeft uitleg over wat je ziet en wat het verhaal achter diverse gebouwen is. Het is al een heel oude projectie techniek en ik heb er vaak over gelezen, maar dit was de eerste keer dat ik het in het echt zag. Het beeld is scherp en goed uitgelicht. Na de presentatie klommen we nog enkele trappen op en kwamen terecht op de uitkijktoren. Vroeger gebruikt om schepen te zien aankomen. Grappig is dat alle gebouwen wit geschilderd zijn, platte daken hebben en overwegend een rood gekleurd dakoppervlak hebben. Op zo’n grote stad is die uniformiteit leuk om te zien. Zouden ze de verf van de gemeente krijgen? Want iedereen gebruikt dezelfde kleur rood en wit. Tegen de avond gingen we met de ferry terug naar de camping om er een restaurant te zoeken. We probeerden geld uit de flappentap te trekken. We weten dat je bij sommige flappentappen een soort transactie kosten moet betalen. Bij diverse flappentappen hadden we het symbool van de Nederlandse ING-bank gezien. Daar wilden we dus pinnen. Helaas voor 130 euro betaal je bij de ING-bank 4 euro transactie. Dat doen we dus niet. Ze verdienen bij de ING al genoeg. Even later probeerden we het bij de bank SANTANDER. Die pinautomaat had geen geld meer. We liepen verder totdat een plaatselijke zwerver ons aanriep en iets in het onverstaanbare Spaans zei. Marja begreep dat hij ons verwees naar een andere pinautomaat. Daar konden we gratis geld uit de flappentap van SANTANDER trekken.We besloten om de zwerver enkele euro’s te geven. Liever aan hem dan aan die bankmedewerkers van de ING-bank. Met het geld op zak gingen we een restaurant zoeken. De meeste terrassen waren vol bezet. Het was aangenaam avondweer en er werd volop geflaneerd in de straten van EL PUERTO DE SANTA MARIA . Bij het restaurant ZAGGARIOS zaten maar enkele mensen op het terras. De bediening had witte hofmeester jassen aan met zwarte broeken. Blijkbaar een sjiek restaurant? Weinig mensen kan betekenen slecht eten of duur eten. Toch maar gaan zitten. De kaart was volledig Spaans. Op onze vraag of zij een Engelse kaart hadden volgde een eenvoudig “No” en de ober liep weg. Wij toch maar proberen om de kaart te ontcijferen toen er een jonge ober aankwam en in het Engels vroeg of zij kon helpen. Met de nodige hilariteit kwamen we tenslotte uit op twee gerechten waarvan we niet zeker wisten wat het was. Gewoon in het diepe springen en kijken wat het wordt. De ober kwam ons eerste gerecht brengen en lachte ons vrolijk toe. Het was een soort kaas bedekt met allerlei noten, groente en nog onbestemde zaken. Het was heerlijk om te eten. Daarna kregen we een schotel die het meeste is te vergelijken met Foe Yong Hai zonder rijst. In plaats van vlees zat er tonijn in. Ook dat was lekkerder dan we hadden verwacht. We vroegen haar wat zij ons zou aanraden als dessert. Zonder aarzelen zei ze “carrotcake”. We durfden het niet te zeggen maar we dachten allebei aan worteltjestaart. Ook dit was een bijzonder smakelijk gerecht. We sloten af met café con leche. En dat alles met veel plezier gebracht door de ober voor slechts 36 euro. Een geslaagde afsluiting van een leuke dag.