=Donderdag, 20 september 2007= Al rond 6 uur wakker geworden. Toch maar opstaan om naar het toiletgebouw te gaan, het was behoorlijk fris maar niet echt koud. Als je dan weer in je warme slaapzak kruipt voel je de warmte door je lijf trekken. Een heerlijk gevoel. Een uur lang lagen we samen te dubben of we verder zouden reizen of dat we nog een dag zouden blijven. Ik wilde nog een kaart kopen van het natuurgebied en dat gaf de doorslag; we bleven nog een dag. In de zon ontbeten waardoor we wat op temperatuur kwamen. Volgens de thermometer was het veertien graden, maar in de zon kon je makkelijk in t-shirt rondlopen. Uit het boek van de campingbeheerder kozen we een route die we met de auto konden rijden. Pasetta kwam nog even langs om te vragen of we vandaag vertrokken, toen hij hoorde wat wij wilden gaan doen gaf hij nog enkele tips over mooie plaatsjes op de route. Op weg naar SCANNO kwamen we in een ski- gebied. Wat een stilte en adembenemende schoonheid. Als je volledig bewegingsloos gaat staan luisteren, dan hoor je helemaal niets. Beweeg je jezelf dan hoor je het geluid van je eigen spieren die zich spannen. We schrokken van wolvengehuil, maar het bleken twee oude honden te zijn. FRATTURA een dorpje hoog in de bergen. De weg hield er op, je zat bijna aan de top van de berg. Het dorpje was wonderlijk goed onderhouden inclusief een grote brede trap dwars door het dorp. Het dorp was in diverse terrassen gebouwd die je per auto via haarspeldbochten kunt bereiken, maar te voet hoef je alleen maar de trap op te lopen. Een machtig uitzicht over het LAGO DI SCANNO zo'n 700 meter lager. Langs de weg zat een bejaard paar te zonnen en ze vroegen ons waar we vandaan kwamen. Net als alle andere vrouwen was ze geheel in het zwart gekleed met een hoofddoekje. Ze legden ons uit dat het LAGO DI SCANNO eeuwen geleden was ontstaan doordat er een groot rotsblok in de rivier was gevallen, die als een dam het water tegenhield. Verderop spraken we een jong meisje dat buiten in de tuin haar huiswerk maakte. Ze sprak Engels en ze vertaalde alles voor haar grootvader die erbij kwam staan. Van Nederland kende hij AMSTERDAM. Het meisje vertelde dat ze haar vrije dagen doorbracht in het dorp, maar dat ze normaal in de stad woonde waar ze naar school ging. Veel Italianen hadden een weekend huisje in dit dorp en nonno of nonna pastten op. CASTROVALVA is een verhaal apart. Truus bracht ons naar de toegangsweg, die we zonder Truus nooit gevonden zouden hebben, zo smal en verborgen in het bos was deze weg. Met enige spanning in ons lijf gingen we de haarspeldbochten in. Het ging hoger en hoger, smaller en smaller, steiler en steiler. Vlak na een bocht doemde een tunnel op die hooguit 2,5 meter breed was. Flink toeteren om eventuele tegenliggers te laten stoppen. Hier bleek de volkswagencamper weer de ideale auto. Een gewone camper zou hier vast komen te staan, en hoe kom je terug als je niet kunt keren. Ook in dit plaatsje was alles goed onderhouden. In zo'n klein dorpje kom je toch nog drie kerken tegen waarvan één uit de twaalfde eeuw. Het uitzicht was adembenemend, alsof je vanuit een adelaarsnest naar beneden kijkt. Enkele weken na onze reis gaf iemand de volgende reactie op onze weblog: "wist u dat Castrovalva het dorpje van M.C.Escher's beroemde litho "Castrovalva" is, dat u kunt bewonderen in het Eschermuseum in den Haag?! En die litho werd de inspiratiebron van verscheidene episodes van de BBC serie Dr.Who! Die episodes heten "Castrovalva". Wij hebben al jaren een huis in Castrovalva en genieten nog steeds van de sfeer die u ook beschrijft." Door rond te reizen in een camper ontdek je dat de hele wereld vol verhalen is. PACENTRO. Hier woont of woonde familie van Madonna. De grootvader van Madonna had hier gewoond voordat hij emigreerde naar Amerika. Een gezellig plaatsje met een mooi onderhouden kasteelruïne en een oud stadscentrum. Zo stel je je Italië voor; oude hoge huizen dicht op elkaar gebouwd. Uit de ramen hangen moekes, kinderen spelen op straat, mannen zitten in het zonnetje en schuiven met de zon mee zodat ze een uur later op een geheel andere plek zitten. De wegen om deze plaatsen te bereiken zijn van een middeleeuwse schoonheid, ruig, smal, stijl in diepe kloven boven onpeilbaar diepe ravijnen. De herfstkleuren geven de natuur een vriendelijke en warme uitstraling. We wilden nog naar PASSO LEONARDO maar het liep al tegen zessen dus we besloten via de kortste route naar BARREA te gaan. Ongemerkt waren we toch bijna 80 kilometer van de camping verwijderd. Vlak voor zonsondergang reden we de camping op. Al met al had ik nog steeds geen kaart van de omgeving. Bij Pasetta de overnachtingen betaald en verhalen uitgewisseld over onze trip. Hij liet ons foto's van hem zien die in een Nederlandse kalender zouden worden verwerkt. Terloops gevraagd of hij wist hoe ik aan een kaart kon komen. Bleek dat hij deze kaarten op voorraad had, en daar hadden we dan de hele dag naar gezocht. Ook deze dag was de moeite waard, langzaamaan worden wij verliefd op dit gebied. Vanwege de kou (hooguit 8 graden) binnen in de auto gegeten. Morgen kijken of we een deken kunnen kopen om ons warm te houden. Onze reis leidt morgenvroeg naar LECCE en we wilden vroeg gaan slapen maar we lagen er pas om half elf in. De herten hielden zich rustig en om vier uur 's nachts was het zelfs geheel stil. Alleen de kerkklok, waardoor ik wist hoe lang ik nog in mijn warme slaapzak kon blijven.