=Zaterdag, 21 september 2019=

De hele nacht heeft het flink geonweerd en geregend. Het echt slechte weer ging iets oostelijk langs ons heen. De reis gaat verder naar SEPULVEDA en in het bijzonder naar RIO DURATION . We kozen dat gebied omdat we even genoeg hadden van steden, kerken en basilieken. De natuurbezoeken van de afgelopen dagen nodigde uit om nog een natuurgebied te bekijken. De wandelroute liep via een mooi woest bos met een riviertje dat je via oude bruggen kon oversteken. De weg liep omhoog waarbij onze bergschoenen en wandelstokken goed van pas kwamen. In een open terrein zagen we een grote vogel. Adelaar of gier? Wij kunnen het nog steeds niet uit elkaar houden. Het wandelpad werd beveiligd met een houten leuning en na de eerst volgende bocht bleek waarom. We keken uit over een diep dal en het anderhalf meter brede pad liep naast een rechte wand van enkele tientallen meters hoog. We bekeken het uitzicht en zagen een zwerm gieren hoog boven deze rotswand vliegen. Het waren er al gauw een dertigtal. We hebben er zeker een half uur naar gekeken en probeerde er foto’s van te maken. Een spectaculair gezicht om die machtige beesten over het dal te zien zweven. Ze hoefden amper te klapwieken. We gingen verder en daalden af naar een grasvlakte geflankeerd door een bos. Onder de beschutting van de bomen keken we opnieuw naar een zwerm gieren die vlak over ons heen zweefden. In een uur tijd hebben we meer dan honderd gieren over zien vliegen. Mogelijk steeds dezelfde groep die in cirkels over het dal bleven vliegen, soms onzichtbaar achter de rotswand of bomen dan weer terugkomend over ons heen vliegend. Aan het einde van de wandeling kwamen we bij een Romeinse poort. Vandaar uit liepen we naar het dorpje waar Spaanse mensen ons de weg vroegen naar die Romeinse poort. We konden precies aangeven hoe ze er konden komen. In het dorpje regelde een man het plaatselijke autoverkeer, omdat je er drie richting op kon. We hebben er een poosje naar gekeken en gingen op weg naar de camper. Onze Garmin gaf precies aan waar onze auto stond maar met geen mogelijkheid vonden we een weg die naar die camper ging. In twee uur tijd hebben we alle straten van het dorp doorlopen en soms wel enkele keren dezelfde straat. We waren verdwaald in het dorp waar we Spanjaarden uitlegden hoe ze moesten lopen. Uiteindelijk vonden we één uitgang vanuit het dorp en dat was een provinciale weg door een tunnel van 800 meter lengte. Na wat geaarzel besloten we door die tunnel te gaan lopen en een uur later stonden we bij de auto. We keken op de kaart hoe we uiteindelijk hadden moeten lopen. Er waren slechts twee uitgangen voor wandelaars. Dat was bij de Romeinse poort rechtsaf slaan. Wij gingen linksaf. De andere was bij het pleintje met de lokale politieagent. Daar liep een smal straatje dat naar beneden leidde. Door het tijdsverlies gingen we naar de dichtstbijzijnde camping PUERT DE LA DEMANDA op 1056 meter hoogte. Het was al donker en er was een restaurant. Het was klein en vol bezet met lokale Spanjaarden die aan de bar zaten, kaart speelden aan tafel of aan het eten waren. Volop geluid en gesprekken waarvan we niets konden volgen, maar het was wel gezellig. De Spanjaarden vroegen of wij last hadden van het lawaai en gaven aan dat we eventueel in een naastgelegen zaal konden eten. Natuurlijk bleven we in de groep Spanjaarden zitten en keken rond. De receptioniste van de camping verzorgde de bar, het restaurant en de camping. Om tien uur rekende iedereen af en ging de bar sluiten.